درسی از استاد ایوان گالامیان

در مطالب قبلی به اختصار به این موضوع پرداختیم که داشتن علم ادیت برای هر نوازنده اهمیت بالایی دارد که حتی میتوان گفت، نیاز آن برای نوازنده به اندازه داشتن تکنیک روی ساز است. نوازندگان زیادی هستند که به دلیل عدم شناخت روی ادیت ساز خود، اجراهایی بی احساس را به نمایش میگذارند و حتی گاهی مشکلات تکنیکی پیدا می کنند.

اگر شما نت الکترونیکی (Midi) یک قطعه موسیقی را با صدای طبیعی همان ساز (سمپل) توسط کامپیوتر به اجرا بگذارید و همان قطعه را با ساز یک نوازنده ادیت دان بشنوید، متوجه تفاوت فاحش این دو اجرا می شوید.(برای مطالعه بیشتر در این زمینه مراجعه کنید به
“نوازنده تمرین ۷
” )

مثلا در اینجا قسمتی
Chaconne (شاکن) باخ را بصورت Midi بشنوید و با این نمونه که توسط

ساز آکوستیک
نواخته شده مقایسه کنید. هر چه نوازنده از دانش ادیت بی اطلاع تر باشد، نوازندگیش به نمونه اول (از نظر حال و هوا نه رنگ صدا)، نزدیکتر می شود.

در مطالب قبلی گفته شد،
نوازندگان ایرانی در سازهای مختلف و (این اواخر در سازهای ایرانی) از داشتن سواد ادیت محرومند و به همین دلیل است که میبینیم مثلا یک نوازنده تار، چندین CD وارد بازار موسیقی کرده ولی کوچکترین دانشی از ادیت ندارد.

در موسیقی کلاسیک غربی همه اجزاء موسیقی بصورت تخصصی مورد بحث قرار گرفته و حتی موسیقیدانانی هستند که متخصص فن ادیت یا تدریس سازی هستند. در تاریخ ساز ویولون (که پیچیده ترین ادیت را بین تمامی سازها دارد) به نامی برمی خوریم که به عنوان بزرگترین استاد ادیت و همتراز با معلم بزرگ ویولون دورتی دیلی شناخته می شود؛ او ایوان گالامیان استاد دانشگاه جولیارد است. (لازم به ذکر است که خانم دیلی دستیار گالامیان در تدریس ویولون بوده است.)

ایوان گالایان آثار بسیاری را ادیت کرد

گالامیان در سال ۱۹۰۳ در تبریز متولد شد. پس از آنکه خانواده او به روسیه مهاجرت کردند، از سال ۱۹۱۶ زیر نظر کنستانتین موستراس (Konstantin Mostras) که خود شاگرد استاد عالیقدر ویولون لئوپولد آور (Leopold Auer) بود، به مدت ۶ سال تحصیل کرد.

پس از وقوع انقلاب بلشویک، او به پاریس مهاجرت کرد به شاگردی لوسین کاپت (Lucien Capet) در آمد. در سال ۱۹۲۴ اولین اجرای خود را در پاریس به نمایش گذاشت.
گالامیان در سال ۱۹۳۷ برای همیشه به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا تدریس ویولون را در فیلادلفیا و نیویورک ادامه داد.

گالامیان به بالاترین کرسی استادی ویولون در دانشگاه جولیارد دست یافت و در همین مدت، به نگارش دو کتاب متودیک ویولن و یک “اصول نوازندگی و آموزش ویلن”( Principles of Violin Playing and Teaching) در سال ۱۹۶۲ و “آموزش معاصر ویولون” (Contemporary Violin Technique) در سال ۱۹۶۲دست زد.

او در آمریکا همراه با دوستانش برنامه تابستانی Meadowmount را برگذار کرد. گالامیان شاگردان بی شماری تربیت کرد که مشهور ترین آنها ایزاک پرلمن (Itzhak Perlman)، مخائیل رابین (Michael Rabin)، اریک فریدمن (Erick Friedman) و پینچاس زوکرمن (Pinchas Zuckerman) هستند.

ایوان گالامیان در طول ۷۸ سال زندگی، بسیاری از قطعات ویولون را ادیت کرد که هنوز مورد استفاده نوازندگان این ساز قرار می گیرد. پس از مرگ گالامیان همسر او در سال ۱۹۹۰ کلکسیون شخصی او را به کتابخانه دانشگاه موسیقی میشیگان بخشید.

ایوان گالامیان به جز یکشنبه ها، در طول روز ۹ ساعت به تدریس ویولون مشغول بود و هیچگاه به عنوان یک نوازنده ویولون مشهور نبوده بلکه یک استاد واقعی ادیت و ویولون بوده است. این موضوع سطح حرفه ای تدریس ویولون را به ما گوشزد می کند. مسئله ای که در ایران سالهاست به فراموشی سپرده شده است. (۱)

چه نیکوست که هموطنان گالامیان، معلم ممتاز ویولون-که شهرتش را مدیون داشتن علم ادیت بود- این شخصیت برجسته را سرلوحه خود قرار داده و به راحتی از کنار ادیت که در واقع همان شناخت و اجرای حس و بیان صحیح قطعه است نگذرند.

پی نوشت

۱-
با وجود اینکه نزدیک به ۳۰ سال از اجرا های هنرمندان چیره دست ایرانی و غیر ایرانی ویولون، در ایران می گذرد ولی چنان مخاطبان موسیقی با این هنر غریبه شده اند که نوازنده ای می تواند، در تالار وحدت) موومان سوم کنسرتو ویولون بتهوون را در پوزسیون یک بنوازد و کسی خم به ابرو نیاورد! (اگرچه در این دوره، اجرای هر کنسرتویی غنیمتی است که-در نبود نوازندگان خارجی- بدون وجود همین مجریان داخلی غیر ممکن است)