راجرسید برت مانند یک ستاره دنباله دار در مدتی کوتاه ظهور کرد و در این زمان اندک بسیار درخشید. او نشانی ماندگار بر موسیقی راک پیشرو (progressive) و راک سایکدلیک (psychedelic
موسیقی راک دوران هیپی ها که بیشتر تحت تاثیر مصرف مواد توهم زا ساخته و شنیده میشد) باقی گذاشت و به عنوان یکی از بنیان گذاران و همچنین خواننده اصلی، ترانه سرا و نوازنده گیتار و سولوی
گروه پینک فلوید (Pink Floyd)، از یکی از موثرترین موسیقیدانان عصر خود به شمار میرفت.
برت عامل اصلی شکل گیری آلبوم درخشان اولیه گروه پینک فلوید تحت عنوان The Piper at the Gates of Dawn در سال ۱۹۶۷ بود. با این وجود او در سال ۱۹۶۸، به خاطر اخلاق و رفتار
غیر قابل پیش بینی خود که کنار آمدن با او را بسیار دشوار می ساخت، گروه را ترک کرده و یا به قولی از گروه اخراج میشود. هرچند او در یکی دو ترانه از آلبوم بعدی به نام A Saucerful of Secrets
نیز حضور دارد.
حضور او در میان اعضای گروه چنان قدرتمند بود که تنها تعداد اندکی تصور میکردند که گروه پینک فلوید بتواند بدون او پابرجا باقی بماند. درواقع مدیران اولیه گروه تصمیم گرفته بودند که برت را حفظ کرده
و بقیه اعضا را به حال خود رها کنند. گروه پینک فلوید هرگز نتوانست دوباره آن شوخ طبعی با روح و انرژی دیوانه وار دوران کار با برت را به دست آورد.
آلبومهای سولو
برت پس از ترک پینک فلوید خود را از انظار عمومی دور نگه داشت. با این وجود به خواسته کمپانی ضبط صفحه EMI و Harvest Records (که یکی از زیر شاخه های کمپانی بزرگ EMI بود و
اساسا به ضبط و پخش آثار راک پیشرو میپرداخت)، دوران کوتاهی را به انجام فعالیت های سولو مشغول شد و دو آلبوم به نامهای The Madcap Laughs و Barrett منتشر نمود.
برداشت یک از ترانه Love Song از آلبوم Barrett
سید برت با گروه پینک فلوید
گروه The Soft Machine (از موثرترین گروههای موسیقی زیرزمینی دهه ۶۰) هم به نوازندگی پرداختند و به آن حال و هوایی از موسیقی فولک دادند که در عین ناهمواری و نیمه کاره به نظر رسیدن،
جذاب بود.
شوخ طبعی نامتعارف برت، بازی کنایه آمیزش با کلمات و ملودیهای مسری ترانه هایش، آثاری را در دو آلبوم سولوی او به وجود آورده اند که بعضی درخشان و بعضی آشفته و کابوس وار هستند.
این آثار با وجود اینکه از قدرت کنترل شده آثار سال ۱۹۶۷ او با پینک فلوید بی بهره اند، با این حال آنها منظری سحرانگیز و تکان دهنده به روح خلاقی هستند که به قولی، پس از شهرت بسیار و مواد مخدر
فراوان،در زمانی کوتاه به بیراهه رفت.
دیوید گیلمور با نواختن گیتار بیس و جری شیرلی (Jerry Shirley) نوازنده پرکاشن، برت را در تنها کنسرت زنده او در این دوران همراهی کردند. این کنسرت در ۶ ژوئن ۱۹۷۰ در سالن المپیا
Olympia در لندن اجرا شد که بخشی از جشنواره موسیقی و مد بود. این گروه سه نفری در زمانی کمتر از ۳۰ دقیقه چهار ترانه اجرا کردند و به دلیل میکس ضعیف، صدای خواننده تا نیمه آخرین ترانه
شنیده نمیشد. در انتهای ترانه چهارم، برت به طور ناگهانی و مودبانه گیتار خود را کنار گذاشت و صحنه را ترک کرد.
آخرین حضور او در رادیو BBC در ۱۶ فوریه ۱۹۷۱ برای ضبط سه ترانه در استودیو آنجا بود که هر سه از آلبوم “برت” بودند و احتمالا قرار بود برای تبلیغ این آلبوم پخش شوند.هرچند که در این دوران
سید برت برای ضبط موسیقی خود چندان رغبتی نشان نمیداد و حتا برای اجرای زنده آن هم بی رغبت تر مینمود. پس از این جلسه در استودیو، او به مدت بیش از یک سال از صحنه موسیقی دور شد.
سید برت با گروه پینک فلوید
برت در سال ۱۹۷۲ گروهی به نام Stars تشکیل داد که عمری کوتاه داشت. در سال ۱۹۷۴ نیز با ترغیب پیتر جنر (Peter Jenner) تصمیم به ضبط آلبوم دیگری گرفت که پس از سه جلسه ضبط ، کار
به جایی نرسید و برت بار دیگر از صنعت موسیقی کنار کشید.
او حقوق آلبومهای سولوی خود را کمپانی های سازنده فروخت و به یک هتل در لندن نقل مکان کرد و پس از به پایان رسیدن پولش، در زیرزمین خانه مادرش، واقع در کمبریج ساکن شد.
از این پس تمام کوششها برای به صحنه برگرداندن او بی نتیجه ماند. او تا زمان مرگ هنوز سهم خود را با انتشار هر نوع آلبوم و مجموعه از آثار مشترک با پینک فلوید دریافت میکرد و گیلمور همواره بر
انجام یافتن این نقل و انتقال مالی نظارت داشت.
ایکاش تو در کنارم بودی
سید برت و گروه پینک فلوید در سال ۱۹۷۵ برای جلسات ضبط آلبوم Wish You Were Here به هم پیوستند. برت به طور غیر منتظره وارد یکی از جلسات شد و کار ضبط ترانه Shine on You
Crazy Diamond را تماشا کرد که اتفاقا، ترانه ای درباره خودش بود.
در آن زمان، سید مقدار زیادی اضافه وزن پیدا کرده و تمام موی سر و ابروهایش را تراشیده بود، به طوری که هم گروه های سابقش در ابتدا او را به جا نیاوردند.
راجر واترز پس از اینکه سید برت را به جا آورد، به قدری منقلب شد که به گریه افتاد. اشاره پینک فلوید به این دیدار، در فیلم “دیوار” جایی که قهرمان داستان پس از تسلیم شدن در زیر بار زندگی و شهرت،
ابروهای خود را میتراشد، کاملا آشکار است.
ریک رایت (Rick Wright) نوازنده پیانو و کی بورد گروه، این دیدار را وحشتناک توصیف میکند و می گوید :
“من و راجر هر دو اشک میریختیم. خیلی تکان دهنده بود … هفت سال بی خبری و ناگهان دیدن او درست پس از اجرای آن ترانه به خصوص، نمیدانم [ کار چه بود ]، تصادف، کارما، سرنوشت، کسی چه
میداند؟ اما هرچه بود بسیار بسیار قدرتمند بود.”
سید برت با گروه پینک فلوید
در سال ۱۹۸۸، کمپانی EMI مجموعه ای از آثار استودیویی پخش نشده برت در طی سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۰ را جمع آوری و در آلبومی به نام اوپل Opel منتشر کرد.
در سال ۱۹۹۳، این آلبوم همراه با دو اثر دیگر برت در یک مجموعه سه تایی به نام Crazy Diamond منتشر شد که همه آنها شامل ترانه ها و قطعاتی از موسیقی استفاده نشده ای است که سندی عالی بر
ناتوانی یا امتناع برت از اجرای مجدد یکسان از یک ترانه هستند.
ترانه Bob Dylan Blues برای اولین بار در مجموعه بهرین آثار سید برت به نام The Best of Syd Barrett: Wouldn’t You Miss Me منتشر شده در سال ۲۰۰۱ به پخش عمومی رسید. این
ترانه از یک نوار نمونه کار سید برت استخراج شده بود که دیوید گیلمور آنرا از یک جلسه ضبط در اوایل دهه ۷۰ تا کنون نگه داشته بود.
مجموعه ای از ۱۹ CD صوتی / تصویری به نام Have You Got It Yet شامل چندین اجرای زنده برت در زمان پینک فلوید و در دوران کار سولوی خود منتشر شد که جذابیت آن به خاطر اجرای ترانه
هایی که اجرای تمرینی آن زیباتر از نسخه منتشر شده آن شده اند، دو چندان شده است. ترانه هایی از سومین آلبوم نیمه کاره او و همچنین مصاحبه هایی با اعضای گروه پینک فلوید و هنرمندان دیگر نیز از
جمله بخشهای بسیار جالب این مجموعه موجود هستند.
سالهای آخر
استفاده برت از مواد روان گردان به خصوص LSD در طی دهه ۶۰ امری واضح و ثبت شده است. عده ای عقیده دارند که سوء مصرف این مسیر رو به سمت فروپاشی روحی او را هموار کرده است. در
مطلبی منتشر شده در سال ۲۰۰۶، از دیوید گیلمور چنین نقل قول شده است:
“به نظر من، او در هر صورت دچار این فروپاشی میشد. مشکل او بسیار ریشه دار بود. اما آن تجربیات هیپیوار با داروهای روانگردانشان، میتواند به عنوان نوعی کاتالیزور عمل کرده باشد. من هنوز هم فکر
میکنم که او نمیتوانست با تصور شهرت و همه پیامدهای آن کنار بیاید.”
برت با افزایش مشکلات روحی خود، وارد یک زندگی انزوا طلبانه مطلق شد و نه تنها به انتشار هیچ یک از آثار خود نپرداخت، که اصولا به کار نواختن و اجرا نیز تمایلی نشان نمیداد.
هر چند آلبومهای او در هنگام انتشار توجه اندکی به خود جلب کردند، اما مخاطبین آیینی و هواداران سبک و ثیاق مخصوص به خود را داشتند.موسیقی و جاذبه عرفانی برت موجب پیدایش تاثیری پایدار شد که
در طی دو دهه بعد از انتشار بسیار گسترده تر شد. بسیاری از هنرمندان آثار خود را متاثر ار سید برت میدانند که از جمله آنها میتوان به پاول مک کارتنی (Paul McCartney)، جیمی پیج (Jimmy
Page)، دیوید بووی (David Bowie) و برایان انو (Brian Eno) اشاره نمود که همه در زمانهای مختلف برای انجام کار مشترک با برت اظهار علاقه کرده بودند.
agar eshtebah nakonam hodoode 1 mah pish matlabi raje be Hector Berlioz rooye site bood ke zaheran felan napadid shode, na?
با تشکر فراوان از شما و زحماتتون
به امید روزی که موسیقی در ایران آزادی عمل بیشتری پیدا کنه
mamnoon az harmony talk
ممنون از اطلاعاتی که ارائه دادید؛
دوستان میتونن برای آشنایی بیشتر و دریافت اطلاعات تکمیلی به مستند دیدنی The Pink Floyd & Syd Barret Story که شامل بیوگرافی،مصاحبه بااعضای پینک فلوید و سایر دوستانش از جمله باب کلوز،جری شیرلی وگراهام کاکسن وخیلی موارد دست اول دیگه است رجوع کنند.
چقدر از این کارهای منتشر نشده ده ۶۰ و ۷۰ هست که در آرشیو کمپانی ها یا نوازنده ها داره خاک می خوره و ما منتظر انتشارشون هستیم!
shine on you crazy diamond…
Salam
Arezooe moafaghiyat daram vasatoon
Az site kheily jalebetoon,khanandeye sabet hastam ama ta hala nazar nadaram.
Dar kenare estefade az matalebe jalebetoon ,baese omidvari vojoode chenin sity farsi…
Vali jaye khalie ye chizi kheily ehsas mishe,matalebi piramoone musice maQami
Dar jahate barnamehaye shoma dar ins ite komak mikone fek mikonam.
Shayad age ye nafar dige chenin sity dasht faze kami farQ mikard khaste ma ham farQ mikard…bishtar mitunestin roo ye sery mataleb zoom konid
Mamnoonam
Hey You
Out There In The Cold . Getting Longly Getting All . Can yOu Fell Me .
hey You.
Standing In The Eyes With Future Fading Small . Can yOU Help Me .
Mehrdad Emperor ……… Karaj
افسوسِ نابغه هایی که می میرند و افسوسِ نابغه هایی که کشف نمی شوند.
بسیار زیبا و ناراحت کننده!
با تمام احترامی که برای طرفدار های سید برت قائلم باید بگم حضور دیوید گیلمور به جای او (یا حداقل در کنار او) واقعا یک نعمت بود و پینک فلوید رو اون چیزی کرد که حالا میبینیم. من که فکر نمیکنم در غیر اینصورت پینک فلوید، پینک فلوید میشد.
kheli kheli mamnoon be khatere hameye hamaye etelaati ke in too darin . omidvaram ke hich vaght tanha nashin . omidvaram hich roozi nayad ke mesle syd barett dochare gham , tanhaii , ashoftegi roohi beshin . be omid didare hamye shoma :
yeki az tarafdaran PINK FLOYD
در جواب …radio :
به نظر شما احترام میگذارم اما اشتباه نکنید
syd barret یک اسطوره راک بشمار میرود.
وجود اوست که راجر را نمایان میسازد.
((اثر های احساسی کمتر ماندگارند.))
syd مجنون و دیوانه نبود و حس افسار گسیختهء جنون را مجسم و بروز میداد.
((دیوید نیز دوست داشتنی است))
آخرین مصاحبه سید برت رو بیار رو وبلاگت!
به نظر من برت خداست وزیر آوار کثافتهای اون دو تا دیگه(گیلمورو واترز)دفن شده
همه چیو با هم قاطی نکنین خوب !
سید آدم بزرگ و کاردرستی بود ولی آدمهای بزرگ هن دیوانه میشن خوب !
دلیلی نداره چون سید رو دوست دارین راجر یا دیوید رو نفی کنین .
na bayad dar morede pink floyd in tori ghezavat konim in bozorgtarin eshtebahe momkene ke baes borooze ye seri shayeat dar morede pink floyd va tarafdaranash khahad shod be nazare man tamame azaye pink floyd nabegheha va tekrar nashodaniha dar mosighi hastand ke ba rafteneshoon digar dovomyee nakhahad amad har kodam az anha dareye sefati khas az elme va donyaye mosighi hastand va ma bayad be tamami anha ba didie baz negah koninm va be anha ehteram bogzarin.moteshakeram
another break in the wall
بزرگ دونستن کسی دلیل بر نفی دیگری نیست هموطن.
اگر به اولین عکس گروهی در این صفحه نگاه کنید حقیقت گروه و شادی و شادابی آنها رو میبینید .
آدمها طعلق به جایی دارند که در آنجا شاد و راضی هستند.
اگر دیوید بعد از about face پس از((استقبال نشدن)) از این آلبوم دوباره درخواست تشکیل گروه را مطرح میسازد ترس از فراموش شدن و شکست مالی را نشان می دهد و هنر برای این مقاصد و به قصد راضی کردن دیگران ابتذال است.
اما اگر آثار هنری (roger k-barrett(Syd را بشنوید و ببینید نظرتان عوض خواهد شد او برای دل خود کار میکرد و نظرات خود را بیان میکرد و هنر یعنی این ، اگر انسانها این کار را انجام دهند آنگاه وقتی به آثار هرکدام بنگری گوشه ای از این موجود بینهایت (انسان)خودنمایی میکند؛ نه اینکه نسخه های طلایی و نقره ای آلبوم دیگری را در تورهای مختلف اجرا کردن آن هم با بی رضایتی صاحب آن.البته اجرای دوستداران و طرفداران آنها تفاوت دارد.
شاید من از اولین کسانی باشم که آلبوم on an island رو گرفتم ، اگر به دیوید علاقه نداشتم و طرفدار او نبودم هرگز این کار را نمیکردم.
در طول نوشتن به Wined And Dined اثر syd گوش میکردم…بشنوید جالبه…
به نظر من سید بزرگترین و بهترین بود باز بودن فکر و آزادی ذاتی سید بود که راه موفقیت رو باز کرد
من نمیگم سید یا راجرز روی دیوید تاثیر نداشته اند ، همه انسانها از محیط تاثیر میپذیرن.
اما من و بسیاری مانند من از موزیسینی که درباره چیزی غیر از موزیک نظر بده خوشمون نمیاد . شما آقای some thing معلومه انسان متخصصی هستید ، اگر یک بقال فقط بواسطه اینکه طرفداران زیادی داره درباره کار شما نظر بده و اون رو زیر سوال ببره چه حالی پیدا میکنید؟ این ترانه هایی که آقای واترز در the wall,final cut , amused to death سروده و درباره بزرگترین سیاستمداران دنیا نظر میده ، کاری مبتذل و نهایت بی مسولیتی است و بجز ایجاد تفرقه و ایجاد مشکل سر راه سیاستمداران فایده دیگری نداره .
من piper at the gates of down,whish you where here , division bell رو که فقط موزیک است بیشتر میپسندم .
syd ba hamashoon farq dare….
rasti gilmor nemat nabood,neqmat bood pinkp kard ye gorohe santimantale zanoone
آلبومی از دیوید گیلمور هست به نام On an island و البومی دیگه از راجر واترز به نام ca ira که نشون میده چقدر تفاوت میان این دو وجود داره
اولی نزول داشته
دومی پیشرفتی حیرت انگیز
و در جواب ugdvqh هم باید بگم که سیاست قضیه ایست جدا از سایر مواردی که هر کس نباید راجع بهشون صحبت کنه
سیاست رو میشه تو خیابون تو صف نون تو خونه و کلی جای دیگه دید
سیاست منتقد می خواهد
من نظرم بر این که آثار برت طلایی است ولی نباید فراموش کرد که اصالت واقعی به لحاظ ساختار و خصوصا اشعار در گروه مدیون استاد “راجرواترز” است.
تا قبل از اینکه افکار “راجر”بزرگ بر اریکه موسیقی اینگلند ساطع بشه،اساسا موسیقی راک به مفهموم اعتراض و بیان عقاید وجود نداشت.
حتی سید برت نیز بیشتر مانند یک شومن به خاطر چهره و رفتار به ظاهر روانپریشانه، عوام را فریب می داد.
من نمی دانم که آقای سید که در سن ۲۱ سالگی مشهور می شود و همچنین پولدار و فرزند یک استاد دانشگاه کجا… تا یک یتیم شده حاصل از جنگ !!!
به هر حال روح سید بزرگ شاد باد.
به نظر من حق کاملا با ugdvqh است. در جواب آقا نوید هم باید گفت در سیاست به روی هیچ کس بسته نیست ولی باید اول کمی تاریخ و جغرافیا و سیاست و تاکتیک و استراتژی بخوانید بعد اظهار نظر کنید. اظهار نظر یک هنرمند که میلیونها طرفدار دارد مسئولیت بیشتری دارد چون طرفداران وی که فقط چشم به دهان وی دارند به توصیه های او عمل کرده و فاجعه می آفرینند.
متاسفانه جوی هم درست شده که هر هنرمندی که میخواهد محبوب شود چند تا بد و بیراه به سیاستمداران آمریکا و انگلستان (که اخلاق گرا ترین سیاستمداران دنیا هستند) میگوید و از جنگ انتقاد میکند. بنظر من سیاستمداران آمریکایی بسیار مظلوم هستند.
سلام سایتتون اطلاعات خوبی دارد.خواهش میکنم راجب ستارگان جدید راک بیشتر مطلب بنویسید. ممنون
be nazare man hagh ba alirezae faghat yek lahze roger ro bedoon taranehash rajebe sisato jango jesthaye avam faribesh tasavor konid aya dar zamineye musice khales ham harfi dasht roger mese ye bache mimoone ke hameye harfasho bayad ba dado faryad bezane
pink همیشه زیباست چه سید باشه یا نباشه مهم موسیقی است و اشعار هستند که جاودانه میمونند بهتره عظمت این گروه رو تحت الشعاع این حرفا قرار ندیم .
هر چند خودم سید رو دوست دارم اما اگر بی انصاف نباشیم پینک فلوید بدون گیلمور و با سید هیچ وقت نمی تونست آلبومی مثل ِThe Wall یا Wish You Were Here خلق کنه. و در حد ِ آهنگ های من یه دوچرخه دارم خیلی دوستش میدارم میموند و خیلی کم میتونست آهنگ های قوی ای مثل ِ Let There Be More Light تولید کنه. به نسبت نگاه کنید آهنگ های جاودانه ی پینک فلوید (حتی بدون فکر کردن و نگاه کردن همه مون ده پانزده تا از این آهنگ رو می تونیم نام ببریم) مدیون گیلمور و واترز بوده و اگر از حق نگذریم سید آهنگ ساز خیلی فوق العاده ای نبود صرفا ذهن بی نظیری داشت.(اگر میخواستیم خودش رو جدا بررسی کنیم حق با شما بود ولی وقتی به عنوان عضو و رهبر پینک فلوید در نظرش بگیریم باید پینک فلوید رو بدون اون و با اون بررسی کنیم.)
نکته ی تاکیدی:(فقط به شرط ِ این که بی انصاف نباشیم)
vali ino ham bayad dar nazar dasht ke agar baraye syd barrett chenin etefaghi nemioftad ahangi be name wish u were here shenide nemishod
va age tavajoh karde bashid motevajeh mishid ke ta akahrin lahze khode david gilmour ham az syd be onvane ensane nabegheii yad mikone ke az hame nazar che fiziki che zehni ziba bode…
با سلام
و خسته نباشید بخاطر مطالب غنی و پر بار
لطفا مطلبی هم در مورد بعد از انحلال گروه پینک فلوید
واینکه افراد گروه به تنهایی تا چه حد موفق بودند؟
دلیل دوباره تشکیل گروه و اینکه چرا مجبور شدند با صحنه موسیقی خداحافظی کنند و دیگر نتوانند آلبوم منتشر کنند که در حد و اندازه کارهای قبلی باشد( این دلیلی بود که خود گروه برای کناره گیری عنوان کرد)
در کل یک جمع بندی و نقد کلی
با تشکر انوش
shohrate pink shayad bishtar madyune bahregiri az har 7 honar{music,noor,tasvir…..)dar ejrahaye in goruh bashe,ama in goruh hamvare dar zire deyne ashare syd barrett khahad bud
سید برت یه خداست
هیچ چیز تاحالا انقدر برام حس نزدیک و عجیبی مثل سید برت نداشته…
جالبه آدما برای سلیقه هاشون با همم دعوا می کنن
من روح و روانم با سید برت نزدیک تره و کاراش برام قابل درک تر ولی نمی تونم بگم پینک فلوید فقط سید بود و بقیه رو به فحش بکشم
زندگی مرده و دروغ زندگی می کند
سید برت روح psychedelic رو در گروه دمید ولی حفظ کردن این روح و استمرار اون هم کار هر هنرمندی نبود که دیوید و راجر هنرمندانه این کارو کردند.
البته من به شخصه و جدا از اختلافات موجود بین گیلمور و واترز، با قلبم گیلمور و سولوهاشو دوست دارم و عمیقا میتونم باهاش ارتباط برقرار کنم!
mishe ahangasham bezarin؟
اگه از کل دوران رهبری برت فقط اهنگ من یه دوچرخه دارم و شکل قیافهی سید برت رو فهمیدید در مورد سیاست هم نظرتون اگرچه قابل تامله ولی منطقی نیست سیدا
این افکار شماست که میپنداریدمن این جا نیستم ولی من این جا هستم مثل دیوار برلین وسیاست وارنولدین ویاامیلی که چون زیاد دیدیدش فکر می کنید نیست
شاید درک نکنید که لذت هم ممکنه چقدر دردناک باشه هنر گاهی تو پیله میذاردت تا بهت بال بده من عاشقموسیقی هستم نه اونی که هست
وقتی این جا رسیدم ۱۰۰۰سال طول کشید خودمو پیدا کنم و۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰سال طول کشید خودمو بشناسم این جا تو دنیای من زمان سیاست و همه چیز متفاوته ولی فقط منو راجر واترز این قدر با هم مشکل نداشتیم که طرفدارهامون دارن مرسی
سلام ممنونم از مقالتون درمورد برت.
باید بگم که برت اسطوره ی منه و من چند ساله که تحقیقاتی رو دراین باره شروع کردم..بعضی از افراد بخصوص بدلیل ادراک فوق العاده از موسیقی و درک بیش از حد نت ها یا به اشکال خاص دیوانه میشند یا بیش از اندازه به مواد مخدر یا سایر این چیز ها روی می ارند..
ما حتی در ایران هنرمدان بزرگی داشتیم که این اتفاق براشون افتاده مثل داریوش رفیعی که از تزریق بیش از حد هروئین مرد یا پرویز یا حقی که اعتیاد بیش از حد به افیون داشت یا هایده و.. در خارج از کشور هم هنرمندانی مثل ادیت پیاف یا الویس پریسلی یا … داشتیم من مایلم که در این مورد بیشتر بحث کنیم اگر مایل به بحث بیشتر در این باره اید یا در قسمت نظرات وبلاگم بگید یا یک ایمیل برام ارسال کنید.
بازم ممنونم بابت مقالتون
درود و خسته نباشید … خیلی ممنون از مطلب
سربلند و پیروز باشید .
اشعار سید برت خاص بودن و هر کسی از اونا خوشش نمی تومد واسه همینه که البومایی مثله whish you were here یا the wall مردمو بیشتر به خودش جذب کرد اما در واقع اشعار سید برت شاهکار واقعی بودن
سید برت هیچ وقت تکرار نمیشه…
دوستان سید یعنی تجلی یک متفکری که دنبال رمزی در زندگی خودش بود و اون رمزو خیلی زود پیدا کرد اما راجر و دیوید هنوز به دنبال رمز هستند. فاینال کات تکه ای از آن مفهومیه که سید در مغزش داشت. اما اجراش نکرد…
روحت شاد سید فقید
راجب حرفی که یکی از دوستان زده البته خیلی قدیمی اما باید جوابش رو بدم که هیچ فرقی بین یه بچه یتیم حاصل از جنگ و یه بچه پولدار با پدر استاد دانشگاهی نیست اگرم بخواد فرقی باشه برای یه بچه پوادار هست نه بچه یتیم .زندباد ازاد اندیشان.زنده باد کسانی که برای ازادی خوندن.