ویولن، مرز زیبای هنر و دانش (۱)

پرسش های بسیاری در بیان چگونگی محدودیت های ما به جهت تولید آثار هنری وجود دارد. وقتی درباره آثار هنری صحبت می کنیم، طیف گسترده ای از فعالیت های هنری در برگرفته می شود؛ اما در این مقوله، نگاه ما به یکی از زیباترین آنها یعنی هنر پدید آورندگی ساز و هنر ساخت آثار هنری، به طور مشخص «هنر ویولن» می باشد.

اگر بتوانیم عنوان محدودیت را برای این مبحث، تعبیری تقریبا مناسب در نظر بگیریم، می توان مسیر آن را از نقطه آغاز بررسی نمود. معمولا در گام های نخست، شاید محدودیت های احتمالی نگاه ما، چندان چالش برانگیز به نظر نرسد و یا این موضوع برای برخی از ما نیز دارای معنای غیر ضرور و یا حتی نامفهوم باشد اما در طی روند اجرا و فرایند حرکت و یا گذشت سالهای متمادی، آهسته و آهسته تصویر و تاثیر کلان خود را به نمایش می گذارد.

بدون تردید پاره ای از این پرسش ها، مرتبط با فرم و هارمونی در هندسه آثار است، همان شاخصه ایی که به زبان ساده تر و با واژه ای آشناتر، زیبایی و زیبایی شناسی اثر تعریف می شود؛ که چرایی و چگونگی تعبیر و تفسیر ما از آنچه می بینیم و آنرا به درگاه تولید و ساخت هدایت می کنیم، است.

عدم ظهور این گزاره ها به عنوان واقعیت های بالغ در محتوا نکته ای‌ست که با گذر زمان و چگونگی مرور آن و تکرار در حادثه پرداخت به پدیدار، پرسش ها را ایجاد نموده و در پی آن چگونگی و علت‌ها ظاهر شده و ما را به تدریج به میدان مواجهه هدایت می کند.

در پیوست نخست، این چالش‌ها و جست و گریز های درونی می تواند به آرامی ما را به سمت اعمال سلایق و تشخیص هایی جدید و احتمالا تغییر و جابجایی در فرم ها و یا فراتر از آن، ترکیبات جدید را به وجود آورد و در نتیجه استخراجی تازه تر از فرم و الگوی گذشته را ایجاد کند. البته اشاره به این نکته نیز جالب توجه خواهد بود که در عرصه ابداع و نوآوری و یا هر تغییری، انگیزش های دیگر همیشه وجود داشته است.

شایان ذکر است که سهم بسزایی و مهمی از این تغییرات، فارغ از چگونگی در کیفیت و کمیت، به روند سنجش آن برای فهم درستی و درک خطا اختصاص می یابد؛ مهم از این جهت که وجهی اثر گذار در نهایت دیده شده و مورد توجه قرار می گیرد: احساس نیاز و لزوم و اقدام در راستای بررسی اعمال سلایق و دگرگونی ها.

به نظر می رسد این جستار به دلیل حضور قدرتمند توجه و هوشیاری در جان هنرمند و تعاملی که با پدیدار برقرار نموده است، یک فرایند مهم تلقی شود.

چگونگی اقدام و اعمال نظرات که منتج به ایجاد متغیرهای جدید و یا به زبان ساده‌تر تغییر در فرم‌ها و الگوها و هندسه ساز می گردد، از این رو مورد بررسی است، که این تغییرات با در نظر گرفتن چه معیارهایی ایجاد شده اند؟ آیا این تغییرات مبتنی بر تجربه و دانش استوار بنا شده است و یا صرفا سلیقه و احیانا درک محدود بصری در آن دخیل می باشد؟