جولیا فیشر، ویرتوز ویولون و پیانو (۲)

شرکت پنتاتون (PentaTone) اولین سی دی فیشر را در پاییز ۲۰۰۴ روانه بازار کرد: این سی دی عبارت بود از ویولن کنسرتو های روسی به رهبری یاکوف کرایزبرگ و ارکستر ملی روسیه. این اثر فیشر نظر مساعد منتقدان را به خود جلب کرد و تنها در چند روز به یکی از پنج اثر کلاسیک پرفروش در آلمان تبدیل شد.

«گرامافون» در ژانویه ۲۰۰۵ این اثر را به عنوان اثر منتخب سردبیر معرفی کرد.

از دیگر آثار ضبط شده فیشر که توانست تمجید منتقدان را جلب کند، سونات ها و پارتیتاهای سولو ویولن باخ، ویولن کنسرتوهای موتسارت و ویلن کنسرتوی چایکوفسکی بودند. از برجسته ترین مسابقه های بین المللی که فیشر در آنها برنده شده است می توان به مسابقه بین المللی ویولن یهودی منوهین به سرپرستی لورد یهودی منوهین در سال ۱۹۹۵ و هشتمین دوره مسابقه نوازندگان جوان یورو ویژن در سال ۱۹۹۶ اشاره کرد. فیشر در مسابقه اول توانست جایزه برتر و جایزه ویژه برای بهترین اجرای سولو از آثار باخ را از آن خود کند.

مسابقه یورو ویژن که در لیسبون برگزار شد نیز از تلوزیون در ۲۲ کشور دنیا پخش شد. در سال ۱۹۹۷ جایزه Prix d’Espoir از سوی بنیاد صنعت اروپا به فیشر تعلق پیدا کرد. در واقع این فرصت به او داده شد تا در مراسم گرامیداشت دویست و پنجاهمین سالگرد تولد موتسارت با ویولن موتسارت در سالزبورگ و در اتاقی که او به دنیا آمده بود بنوازد!

بشنوید پرستو از پارتیتای باخ را با تکنوازی فیشر

رپرتوار پویای او دربرگیرنده گستره ای از آثار آهنگسازانی از باخ گرفته تا پندرسکی، از ویوالدی گرفته تا شوستاکوویچ است که بیش از ۴۰ اثر با ارکستر و ۶۰ اثر موسیقی مجلسی را شامل می شود. فیشر در اول ژانویه ۲۰۰۸ به طور غیر منتظره ای به عنوان یک پیانیست به اولین اجرای عمومی خود پرداخت! او در ساختمان اپرای قدیمی (Alte Oper) و با فیلارمونیک یونگ دویچه (Junge Deutsche Philarmonie) کنسرتوی پیانو ادوارد گریگ (Edvard Grieg) در A minor را اجرا کرد. رهبری این کنسرت به عهده ماتیاس پینتشر (Matthias Pintscher) بود که جایگزین سر نویل مارینر شده بود. فیشر به همین مناسبت کنسرتو ویولن شماره ۳ سن سان را نیز در سی مینور اجرا کرد.

بشنوید قسمتی از مومان سوم کنسرتو پیانوی گریگ را با تکنوازی فیشر

فیشر در حال حاضر با یک ویلن گوادنینی ۱۷۴۲ می نوازد که در تابستان ۲۰۰۴ از بیرز (Beare’s) خریداری کرد. فیشر از سال ۲۰۰۰ به مدت چهار سال با یک ویولن استرادیواری، بوت ۱۷۱۶ که از بنیاد موسیقی نیپون امانت گرفته بود می نواخت. این ساز قبلا به یونا براون (Iona Brown) تعلق داشت. او معمولا با آرشه ساخت بنوا رونالد (Benoit Rolland) می نوازد اما گاهی نیز از آرشه ساخت ویولن ساز وینی یعنی توماس گربت (Thomas Gerbeth) استفاده می کند. گربت این آرشه را از آرشه تورت هایفتز (Heifetz Tourte) مدل برداری کرده است.

فیشر میگوید: «از وقتی که ده ساله بودم با ویلن ۴/۴ نواخته ام. کیفیت ویولن های من با گذشت زمان بهتر شده اند: ونتاپین (Ventapane)، گاگلیانو (Gagliano) و تستور (Testore) و در سال ۱۹۹۸ گوارنری دل جزو! اما همچنان از این ویولن راضی نبودم پس آنرا با یک استرادیواری جایگزین کردم [بوت ساخته شده در سال ۱۷۱۶ و متعلق به بنیاد موسیقی نیپون] که چهار سال نیز با آن می نواختم تا اینکه از آن خسته شدم. من همیشه دوست داشتم که ساز خودم را داشته باشم.

بنابراین شش سال پیش با مشورت با یکی از بهترین دوستانم یعنی کنسرت مستر آکادمی سن مارتین این د فیلدز یک ویولن گوادنینی ساخته شده در سال ۱۷۴۲ را در لندن خریداری کردم. ویولنها هم مثل مردها هستند: نمی توانید یک ویولن کامل و بی عیب و نقص پیدا کنید اما یاد می گیرید که چگونه عیب هایش را دوست داشته باشید!»

en.wikipedia.org