خادمی: به تازگی خبر تشکیل “ارکستر ملی مهرنوازان” را شنیده ایم، درباره این اجرا توضیح دهید.
– فرصتی به وجود آمده که با کمک آقای تفرشی که در واقع در نقش مدیر برنامه هستند به اتفاق سالار عقیلی ارکستر راه اندازی کنیم. ما ۴۵ نفر از بچههای نوازنده را جمع کردیم که بعضی در ارکستر ملی قبلی هم بوده اند و می خواهیم به طور مستقل کاری را شروع کنیم؛ تمرینات از ۹ مهر آغاز میشود. در این کنسرت هشت قطعه جدید و هشت قطعه تکراری اجرا خواهیم کرد.
خادمی: آیا تضمینی وجود دارد که این ارکستر منسجم بماند و فعالیت داشته باشد؟
– باید در عمل ببینیم که آیا موفق خواهیم بود یا خیر. اگر نتیجه رضایت بخش باشد طبیعتا میتواند، برنامههای بعدی هم ادامه داشته باشد.
اداره یک ارکستر بزرگ بدون حامی تقریبا غیر ممکن است، باید بخش خصوصی یا دولتی ارکستر را مورد حمایت قرار دهد.
خادمی: شما در ارکستر ملی صدا و خوانندهای جدیدی مانند سالار عقیلی، علیرضا قربانی، سینا سرلک و… را معرفی کردید و از صدای آنها استفاده کردید. از میان آنها فقط آقای قربانی هم اکنون با ارکستر ملی با ترکیب جدید همکاری می کند، شما گله مند نشدید؟
– هر کسی اختیار خودش را دارد؛ آدمها متفاوت هستند و من ایرادی نمیگیرم اما همین پیشنهاد به بعضی دیگر شد اما آنها قبول نکردند.
انسانها در شرایط مختلف روحیات خود را نشان میدهند.
پورقناد: به عنوان پرسش پایانی، به نظر شما بهتر نبود ارکستر ملی با یک اسم دیگر تشکیل میشد؟
– در کشور ۷۰ میلیونی هرچقدر ارکستر ساخته شود باز هم کم است. حتی اگر بگوییم از این ۷۰ میلیون ۵۰ میلیون این موسیقی را دوست ندارند، باید برای آن ۲۰ میلیون چندین ارکستر داشته باشیم ولی وقتی ارکستری از نام ارکستری دیگر استفاده میکند چندان رضایت بخش نیست.
بهتر بود این تغییر نام انجام میشد ولی نشد.
از دفتر مسئولین با من تماس گرفتند و گفتند ارکستر ملی را میخواهیم دوباره جمع کنیم و شما هدایت کنید که من گفتم با پیش آمدن آن اتفاقات و آن بی مهری ها به ارکستر، من رهبری را قبول نمیکنم ولی با تشکیل ارکستر مشکلی ندارم البته من هم فکر میکردم با ترکیب نوازنده های قبلی قرار است ارکستر را جمع کنند که اینگونه نبود.
روزنامه آرمان
حیف نیست در مورد علیرضا قربانی اینجوری اظهار نظر میکنید