گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

آرتور توسکانینی، نابغه رهبری (۱)

آرتور توسکانینی یکی از برجسته ترن موسیقیدانان قرن نوزدهم و بیستم می باشد. وی برای سرسختی درخشانش، کمال خستگی ناپذیرش، گوشی حساس نسبت به جزئیات و طنین در ارکستر و حافظه تصویری قوی شهرت دارد. توسکانینی به خصوص برای تفسیر صحیح و اجراهای فوق العاده اش از آثار وردی، بتهوون، برامس و واگنر سرآمد است. به عنوان رهبر ارکستر سمفونی NBC نام وی در پخشهای تلویزیونی و رادیویی و بسیاری از ضبطهای اپرا و سمفونی مشهور است.

توسکانیکی در ۲۵ مارچ ۱۸۶۷ در پارما به دنیا آمد و بورسیه کنسرواتور شهر را به دست آورد و در آنجا به یادگیری ویلنسل پرداخت.

وی به ارکستر شهر پیوست و به عنوان رهبر به همراه آنان به آمریکای جنوبی در سال ۱۸۸۶ سفر کرد. در حالی که اپرای آیدا را در “ریو د جانیرو” اجرا کند، برای دو ماه با موسیقیدانان به خصوص خوانندگان ارکستر، دچار مشکل فراوان شد زیرا آنان کار او را در آن اجرا ضعیف دانستند و از پذیرفتن وی امتناع کردند.

هنگامی که ارکستر در ۳۰ ژوئن ۱۸۸۶ با کارلو سوپریت به عنوان رهبر به اجرای کنسرت پرداخت، کارلو مورد تمسخر تماشاچیان واقع شد و سپس آریتسیده ونتوری هم نتوانست کار را کنترل کند و هر دو رهبر مجبور به ترک سن شد! آنجا بود که نوازندگان توسکانینی را به اجبار متقاعد کردند تا به روی سن آید و آنان را رهبری کند، اینچنین بود که توسکانینی ارکستر را در ساعت ۹.۱۵ شب بدون هیچ گونه نت و دفترچه ای، تنها از روی حافظه برای دو ساعت و نیم به زیبایی رهبری نمود!

حضار از جوانی و نبوغ این رهبر و به خاطر استادی قاطعانه وی، بسیار شگفت زده شده بودند. در نتیجه این اجرا درخشان بود که توسکانینی توانست تا پایان آن فصل رهبری ارکستر را با اجرای هجده اپرا بر عهده گیرد که آن یک موفقیت کامل بود. نیز پس از این اجرا بود که توسکانینی حرفه خود را به عنوان رهبر در سن ۱۹ سالگی آغاز نمود!

اولین حضورش در ایتالیا در تالار تئاتر کاریگنانو در تورین در ۴ نوامبر ۱۸۸۶ بود با اجرای “ادمآ” (Edmea) از آلفردو کاتالینی (Alfredo Catalani). این شروع دوستی بلند مدت توسکانینی و کاتالینی بود، توسکانینی همچنین بعد از اپرای “والی” نام شیرزن اپرایی از کاتالینی، نام دختر خود را والی گذارد. توسکانینی همچنان به حرفه اولیه خود به عنوان نوازنده ویلنسل نیز ادامه می داد.

در سال ۱۸۸۷ اجرای بین المللی اتلو اثر وردی را در لا اسکلای میلان رهبری کرد. وردی که اغلب شکایت داشت رهبران به اجرای آثار وی علاقه ای نشان نمی دهند، تحت تاثیر تعریفی که از توانایی توسکانینی شنیده بود قرارگرفت، وی حتی شگفت زده شده بود که توسکانینی برای خود وردی نیز پیشنهادی داشت و آن قرار دادن allargando بود که در اصل قطعه وجود نداشت.

وردی این نظریه را تائید نمود و به توسکانینی گفت: “بدین دلیل آن را در قطعه نگنجاندم که می ترسیدم بعضی از رهبران در اجرای آن به اشتباه اغراق کنند.” به تدریج شهره این موسیقیدان جوان به عنوان رهبری اپراتیک با روشی نوین و مهارتی ویژه به همه جا رسید. در دهه بعدی وی حرفه خود را با اجرای “لابوهم” اثر پوچینی (Puccini) و دلقکها (Pagliacci) اثر لئونکاوالو (Leoncavallo) در ایتالیا دنبال کرد. در سال ۱۸۹۶ توسکانینی برای اولین بار کنسرتهای سمفونی را رهبری کرد؛ در تورین، آثار شوبرت، برامس، چایکوفسکی و واگنر.

وی در سال ۱۸۹۸ رهبر لا اسکالا شد و تا سال ۱۹۰۸ در سمت خود باقی ماند. در سال ۱۹۲۰-۲۱ برای اجرای کنسرت، لا اسکالا را به آمریکا برد و در این سفر بود که توسکانینی اولین ضبط خود را انجام داد. از سال ۱۹۰۸ تا ۱۵ رهبری اپرای متروپولیشن نیویورک و رهبری ارکستر فیلارمونیک نیویورک را بر عهده داشت. در سال ۱۹۳۰ به اروپا به همراه فیلارمونیک نیویورک سفر کرد.

توسکانینی اولین رهبر غیر آلمانی بود که در جشنواره بزرگ موسیقی بایروت آلمان (Bayreuth) از سال ۱۹۳۰ تا ۳۱ شرکت می کرد و فیلارمونیک نیویورک اولین ارکستر غیر آلمانی بود که در آنجا به اجرا پرداخت! در سال ۱۹۳۰ در جشنواره سالزبورگ رهبری کرد و کنسرت افتتاحیه ارکستر سمفونی فلسطین (Palestine Symphony Orchestra) را در سال ۱۹۳۶ در تلاویو، اورشلیم، هیفائ (لبنان)، قاهره و الکساندریا (مصر) رهبری نمود.

در سال ۱۹۱۹ توسکانینی از طرف دولت فاشیست ایتالیا در میلان که توسط بنتیو موسولینی (Benito Mussolini) هدایت می شد به عنوان “بزرگترین رهبر جهان” نامیده شد. با اینحال توسکانینی از پذیرفتن اجرای جیووینزا (Giovinezza) به همراه ارکستر لا اسکالا به عنوان سرود فاشیست امتناع ورزید.

وی به دوستش گفت: “اگر زمانی قادر بود کسی را بکشم، آرزو داشتم که او موسولینی باشد!” در مراسم یادبود آهنگساز ایتالیایی جیوسپه مارتوسی (Giuseppe Martucci) به وی دستور داده شد جیووینزا را اجرا کند و او بار دیگر این دستور را رد کرد، با آنکه وزیر امورخارجه گلزو چیانو (Galeazzo Ciano) نیز در آن مراسم حضور داشت. بعد از مراسم وی مورد ضرب و شتم توسط سیاه پوشان قرارگرفت، آنان پاسپورت وی را گرفتند و تنها زمانی به وی بازگشت که حکومت، مورد اعتراض جهانی قرار گرفت.

توسکانینی ایتالیا را در سال ۱۹۳۸ ترک کرد. وی به آمریکا بازگشت جایی که ارکستر سمفونی NBC منتظر وی بود و او در ۲۵ دسامبر ۱۹۳۷ اولین کنسرت ضبط شده ارکستر سمفونی NBC را در استودیوی پخش تلویزیونی NBC سوپر ۸ نیویورک رهبری کرد، سیستم آکوستیک این استودیو بسیار خشک بود و آنان برای ضبط مقداری افکت ویبره به آن اضافه می کردند. بعدها این استودیو بهبود یافت و در سال ۱۹۸۰ مورد استفاده زوبین مهتا و ارکستر فیلارمونیک نیویورک قرار گرفت که مهتا این اولین اجرای تلویزیونی را به آرتور توسکانینی تقدیم کرد.

en.wikipedia.org

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

  • خیلی رهبر بزرگی بود و اجراهای او از آثار موسیقی آهنگسازان ایتالیایی (روسینی، وردی و پوچینی) فوق العاده و عالی است. خصوصا اجرای اورتورهای اپراهای روسینی کم نظیر است.

بیشتر بحث شده است