گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

اپرای متروپلیتن (۱)

ساختمان اپرای متروپلیتن

اپرای متروپلیتن نیویورک (Metropolitan Opera) بزرگترین سازمان موسیقی آمریکا است و سالانه ۲۲۰ اجرای اپرا دارد! خانه اپرای متروپلیتن به عنوان یکی از اولین سن های اپرا در جهان شناخته شده و یکی از بزرگترین آنها نیز می باشد، همچنین یکی از ۱۲ سازمان موسیقی است که عضو مرکز هنرهای نمایشی لینکون می باشد. متروپلیتن در سال، ۲۷ اپرا را به اجرا می گذارد که از اواسط سپتامبر تا مه می باشد. این سازمان شامل گروه کر برای کودکان، باله و … است که موقعیتهای فراوانی را برای خوانندگان در اختیار می گذارد.

بعضی از خوانندگان عضو آن، حرفه ای خود را از طریق متروپلیتن وسعت و ارتقا بخشیدند.

همانند لوچینو پاواروتی که شهرت جهانی خود را زمانی که در متروپلیتن می خواند به دست آورد و رنه فلمینگ و پلاسیدو دومینگو (Plácido Domingo) اعضای اصلی آن بوده اند. استانداردهای هنری متروپلیتن به عنوان بهترین و اصلی ترینها در جهان شناخته شده است.

این سازمان، طراحان و مدیران اپرا را به نحوی راهنمایی می کند که بتوانند اجراهای گوناگونی را به روی سن برند یا ضبط و تولید کنند. تولیدات خود متروپلیتن از سنتی تا آوانت گارد می باشد. علاوه بر اجرای اپرا، پخش زنده هفتگی از رادیو از سال ۱۹۳۱ و پخش تلویزیونی آن از سال ۱۹۷۷ آغاز شد، همچنین در سال ۲۰۰۶ شبکه ماهواره ای رادیویی برای پخش زنده ۴ بار در هفته و نمایش اجراهای ضبط شده اپرا با کیفیت عالی در سالنهای سینما در دستور کار قرار گرفت.

سازمان اپرای متروپلیتن به عنوان کمکی به آکادمی موسیقی در سال ۱۸۸۰ به وجود آمد. آکادمی موسیقی، مرکز هنری بالارتبه ای در نیویورک بود و تنها افراد ثروتمند عضو آن بودند از جمله خانواده های، مورگان، روزولت، استور و وندربیلت بودند که با تلاش خود آکادمی، اپرای متروپلیتن به عنوان سازمانی مستقل از آکادمی به وجود آمد.

هنری ابی (Henry Abbey) اولین مدیر آنجا فصل ۱۸۸۳-۸۴ را با اجرای اپرای فائوست اثر چارلز گونود (Charles Gounod) و با درخشش سوپرانوی سوئدی کریستینا نیلسون (Christina Nilsson) آغاز نمود اما در ادامه اولین فصل آثار اجرا شده بسیار ضعیف بودند.

اپراها توسط گروههای مختلف و خوانندگانی ارزان قیمت و بدون مهارت خوانده می شد. پس از این دوره که آتشی بزرگ محسوب می شد، دوران طلایی برای اپرای متروپلیتن با مدیریت مائوریس گرائو (Maurice Grau) آغاز شد و هنرمندان بین المللی اپرا بر روی سن حضور یافتند؛ برادریان جین و ادوآرد د رزک (Jean & Edouard de Reszke)، لی لی لمان (Lilli Lehmann)، لیلیان نوردیکا (Lillian Nordica)، نلیا ملبا (Nellie Melba)، میکا ترنینی (Milka Trnina)، اما اماز (Emma Eames)، سوفی سالچی (Sofia Scalchi) فرانسیسکو تاماگنو و دیگر بزرگان.

در سال ۱۸۹۸ اپرای متروپلیتن برنامه ای برای سفری شش هفته ای بعد از پایان فصل نیویورک در نظر داشت، اما به دلیل کمبود بودجه این سفر لغو شد. لیونل ماپلسون (Lionel Mapleson) ویلنیست و سراینده اشعار اپرا در متروپلیتن برای اولین بار اجرایی زنده را ضبط کرد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۴ ماپلسون از دستگاه ضبط و پخش ادیسون سیلندر (Edison cylinder) در خانه اپرای متروپلیتن استفاده نمود.

وی در حدود ۱۰۰ عدد از این دستگاهها که به ماپلسون سیلندر (Mapleson Cylinders) معروف شده بود، در یک زمان برای ضبط صدا در اجرای زنده، در اپرای متروپلیتن استفاده کرد، بدین ترتیب آثار ضبط اولیه متروپلیتن به این روش ضبط شده و باقی مانده است. این ضبطها بعدها بر روی LP تبدیل شدند. اگرچه بسیاری از آن استوانه ها بر اثر گذر سالها فرسوده شدند اما همچنان صداهایشان فوق العاده است، به خصوص کرهایی چون والتز و “کر سربازها” در اپرای فائوست.

ماپلسون این دستگاه را در جاهای متفاوت می گذاشت، در جعبه سوفلور (prompter) و در گوشه های سن که بدین ترتیب می توانست صدای تک خوان، کر و ارکستر و همچنین صدای تشویق تماشاچیان را نیز به راحتی ضبط کند. بسیاری از ضبطهای که بدین روش انجام شد در آرشیو روجرز و هامستین (Rodgers & Hammestein) در کتابخانه عمومی نیویورک ویژه هنرهای نمایشی، نگهداری می شوند.

en.wikipedia.org

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است