گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

چارلز مکرس (۲)

موفقیت بزرگ دیگر چارلز مکرس در بهار ۱۹۵۱ بود زمانی که او اولین اجرای کاتا کابونآ را در اپرای سدلر ولز رهبری کرد. بسیار زود به دلیل کیفیت نمایشی در رهبری اپرا مورد تقدیر واقع شد و شهرت یافت. تا سال ۱۹۵۴ در اپرای سدلر ولز باقی ماند تا آنکه پست رهبری در ارکستر BBC را به دست آورد. در این دوره آغاز به ضبط به همراه ارکستر فیلارمونیای والتر لگز نمود.

از سال ۱۹۵۶ مکرس حرفه اش را به عنوان رهبر قراردادی بین المللی، ادامه داد و و سفرهایش را از آمریکا، آفریقای جنوبی، آمریکای شمالی و استرالیا پی گرفت. در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ مکرس به عنوان اجرا کننده موسیقی نمایشی شهرت یافت.

شروع آن ضبط موسیقی هندل از سویت: “آتش بازی سلطنتی” بود آنطور که خود در مصاحبه ای با دیوید هورویتز در این باره توضیح داده:
“در سال ۱۹۵۹ در مراسم بزرگداشت دویستمین سالگرد مرگ هایدن زمانی که نوازندگان سازهای بادی بسیاری در لندن داشتیم که در نیمه شب نیز حاضر به حضور و نواختن بودند، آثاری از وی را اجرا کردیم. ما همچنین کنسرتها در دو گروه کر (Concerti a due cori) را اجرا و ضبط کردیم که در زمان حیات هایدن هیچ گاه اجرا نشد. در آن جایگا تمام سعی ام را کردم تا دانش خود درباره اصل موسیقی هایدن را به کار برم. من از نوجوانی نیز آثار هابدن را مطالعه می کردم و شیفته خاصیت نمایشی در موسیقی باروک و کلاسیک بودم. در آن زمان آغاز به کار در اپرای سدلر ولز نمودم، همچنین مجذوب اجرای شایسته ای از آثار موتسارت به ویژه اپراهای وی شدم.”

مکرس میگوید:”
این فرصت را به دست آوردم که به همراه یکی از همکارانم از موزه کتابخانه شهر دانسشینگن-آلمان (Donaueschingen) دیدن کنم که در آن زمان برای نگهداری آثار برجسته موسیقی معاصر نمایشی شهرت داشت همچنین دارای مجموعه ای غنی از دست نوشته های قدیمی بود. به ویژه از اپرای “عروسی فیگارو”، “دون جیووانی”، “فلوت سحرآمیز” و حتی “بنابراین همه انجام می دهند” از تمام آنان کپی گرفتم و در واقع سندی موثق بود از آنکه چه نوع موسیقی در آن دوره وجود داشته.”

این تحقیقات در اجراهای وی از “عروسی فیگارو” اثر موتسارت در اجرای وی به همراه اپرای سدلر ولز در سال ۱۹۶۵ ریشه دواند. زمانی که خطوط خوانندگان دارای تزئینی بود (تحریرهایی) که سبک آن دوره را حفظ کند، تاثیر نمایشی آن فوق العاده شد. مطالعه و کنکاش بیشترش در ضبط مسیحا ی هایدن هویدا شد که توسط شرکت ضبط EMI در سال ۱۹۶۶ عرضه شد که نقدها و تحسینهای فراوانی را در مقایسه با اصل اثر در برداشت.

مکرس در سال ۱۹۶۴ اولین اجرای خود را با رهبری “کاترینا ایسمالیوفا” اثر شوستاکویچ، در خانه اپرای رویال به روی سن برد. وی پس از آن بارها در آنجا رهبری کرد، اگرچه هیچگاه قبول به بستن قرارداد دائمی با آنان نشد.

در دهه ۱۹۶۰ چندین اپرای تلویزیونی را برای BBC رهبری کرد که اجرای یک ارکستر بزرگ در یک استودیو در آن زمان برای ضبط چیزی نامتداول بود. از سال ۱۹۶۶ تا ۶۹ در کنار مدیر موسیقی، لئوپاد لودویگ، رهبری اپرای هامبورگ را برعهده داشت. از سال ۱۹۷۰ تا ۷۷ رهبری اپرای سدلر ولز را (که بعدها به اپرای ملی انگلستان تغییر نام یافت) بر عهده داشت.

وی همان پست را در اپرای ملی ولش از سال ۱۹۸۷ تا ۹۲ عهده دار شد. به همراه این دو ارکسترهای بریتانیایی اپراهای بزرگ و مشهوری را رهبری کرد؛ ژانک از موتسارت، لوهنگرین از واگنر را در میان دیگر آثار می توان نام برد. مکرس، ژانسک را با شرکت دکا و ارکستر فیلارمونیک وین به همراه خوانندگان بزرگ بین المللی ضبط کرد. پس از ترک اپرای ملی انگلستان حرفه بین المللی مکرس با حضور وی در بیشتر تالارهای کنسرت و اپرها خانه های مشهور دنیا، پیشرفت کرد.

از سال ۱۹۸۲ تا ۸۵ رهبر ارکستر سمفونی سیدنی شد، او رهبر اصلی میهمان رکستر سالنی اسکاتلند ۹۲ تا ۹۵، فیلارمونیک رویال ۹۳ تا ۹۶، فیلارمونیک چک ۱۹۹۹ تا تقریبا زمان معاصر و از ۲۰۰۲ در ارکستر فیلارمونیا بود. در سال ۱۹۹۸ اولین اجرایش در جشنواره سالزبورگ بود که رهبری فیلارمونیک وین را عهده دار بود. از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رهبری ارکستر لوک مقدس نیویورک را ایفا نمود.

naxos.com

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است