طیف باندی ۳/۱ اکتاو:
نمودار ۲ نشان دهنده طیف های بدست آمده از نواختن یک قطعه با استفاده از هر سی ساز است.
تنها باندهایی که نواختنشان توسط ویولون خوشایند است (از ۲۰۰ هرتز تا ۱۰ کیلو هرتز) نشان داده شده اند.
همانطور که مشاهده می کنیم، پهنای فاکتور بلندی صدا در باندهای ۲۵۰ و ۳۱۵ هرتز تقریبا ۷ دسی بل و در باقی طیف حدودا ۱۰ دسی بل است.
منحنی ها همچنین نشان دهنده برخی از شباهت های جهانی هستند که نسبت دادن آنها به قطعه نواخته شده یا به سازها دشوار است.
نمودار ۲: طیف باندی ۳/۱ اکتاو گزیده یک دقیقه ای کنسرت D مینور سیبلیوس که با ۳۰ ویولون کریمونی نواخته شد.
نمودار ۳ طیف ۱۵ قطعه متفاوت که با یک ویولون استرادیواری و یک ویولون گوارنری نواخته شدند را نشان می دهد. در این نمودار، در فرکانس های پایین تر باند پهن تری (باندهای ۲۰۰ هرتز و ۲۵۰ هرتز) را مشاهد می کنیم. سطوح بالاتر این نمودار به قطعاتی تعلق دارند که به همراهی پیانو نواخته شده اند؛ همچنین شباهت هایی با منحنی های نمودار ۲ نیز میتوان یافت.
سیر نزولی در ۴ کیلو هرتز آغاز می شود، در ۵/۲ کیلو هرتز یک قله و در باند ۶/۱ کیلو هرتز فرورفتگی را مشاهده می کنیم، در حالیکه در ۱ کیلو هرتز و سرانجام در ۳۱۵ هرتز نیز دو قله وجود دارند.
نمودار ۳: طیف باندی ۳/۱ اکتاو ۱۵ قطعه که هر کدام با یک ویولون استرادیواری و یک ویولون گوارنری نواخته شدند.
طیف میانگین سطوح باند ۳/۱ اکتاو:
برای فهم بهتر نمودار ۴، نتایج بدست آمده از هر گروه ویولون را در نظر می گیریم. بدین ترتیب شباهت هایی که به آنها اشاره شد را بهتر در می یابیم. همچنین بین دو سری قطعه نواخته شده در ۵۰۰ هرتز نیز تفاوتی را مشاهده می کنیم، بدین ترتیب که سری تک قطعه ای فرورفتگی و سری ۱۵ قطعه ای قله ای را از خود به جا گذاشته اند.
انتظار می رود که باند ۵۰۰ هرتزی که سطوح ۳ دسی بلی خود را به ترتیب در ۴۴۰ و ۵۶۵ هرتزدارد، رزونانس (resonance ) C3 را که در حالت عادی در حدود ۵۵۰ هرتز یافت می شود را در بر بگیرد. این رزونانس برای سازهای با کیفیت [۱و۲] بالا می باشد اما اغلب یک فرورفتگی بین T1 (حدود ۴۳۰ تا ۴۸۰ هرتز) و C3 (حدودا ۵۲۰ تا ۵۶۰) نیز در محدوده ۵۰۰ هرتز قابل مشاهده است.
با نگاهی دقیق تر به پرده های (tone) نواخته شده در گزیده کنسرت ویولون سیبلیوس درمی یابیم که تنها چند پرده پایه ای یا هارمونیک در آن باند نواخته شده اند (۴A#، B4، C5 یا۵ C#). هارمونیک اول در سیگنال زهی با کاهش ۶ دسی بلی سطح قوت در مقایسه با پرده پایه ای همراه است. همچنین احتمالا پرده های موسیقایی، ضعیف نواخته شده اند. به همین دلیل است که در گزیده سیبلیوسِ نمودار ۴ در باند ۵۰۰ هرتزی ۳/۱ اکتاو فرورفتگی مشاهده می کنیم.
نمودارهای منحنی میانگین برای ویولون های استرادیواری و گوارنری به نظر مشابهند، در حالیکه تفاوت های سیستماتیکی بین آنها وجود دارد. احتمالا بلندگو در نواختن تک قطعه به ساز نزدیک تر است که باعث می شود سطوح ثبت شده این قطعات بالاتر باشد.
نمودار ۴: داده های میانگین دریافت شده از ویولون ها. خطوط باریک حاصل از ضبط یک قطعه یکسان و خطوط پهن مربوط به ۱۵ قطعه ای می باشند که با استفاده از ویولون های استرادیواری و گوارنری نواخته شده اند. خطوط مشکی امتداد نت ویولون های استرادیواری و خطوط خاکستری امتداد نت ویولون های گوارنری را نشان می دهند.
در هر حال، طبق نمودار ۴ به نظر می رسد که خطوط سیاه تمایل دارند در هر باند در همان سمت خطوط خاکستری قرار گیرند.
۱ نظر