مارتا آرگریچ، پیانیستی از آرژانتین

مارتا آرگریچ (Martha Argerich) در بوینوس آیرس، آرژانتین متولد شد. از سن پنج سالگی آموختن پیانو را نزد ویچنزو سکاراموزا (Vicenzo Scaramuzza) آغاز کرد. در ۱۹۵۵ او همراه با خانواده اش به اروپا رفت و تحت تعلیم فردریک گولدا (Friedrich Gulda) قرار گرفت؛ همچنین از دیگر آموزگاران او نیکیتا ماگالوف (Nikita Magaloff) و استفان اسکناس (Stefan Askenase) بودند.

به دنبال اولین جایزه هایش در رقابتهای پیانو در بولزانو (Bolzano) و جنوا (Geneva) در ۱۹۵۷، او یک برنامه جدی برای کنسرتهایش آغاز کرد.

برتری او در مسابقه شوپن (Chopin) در ورشو پلی به سوی شناخته شدن او در سطح جهان بود.

مارتا آرگریچ به خاطر تفسیر هنر ادبیات پیانو قرون ۱۹ و ۲۰ معروفیت تازه ای بدست آورد. اما او خودش را به عنوان یک متخصص در کارهای ” ویرتوزو” (Virtuoso) به حساب نمی آورد! رپرتوار اجراهای او از باخ تا بتهوون، شومان، لیست، دبوسی و راول تا بارتوک می باشد.

مارتا به عنوان یک پیانیست در کنسرتها با رهبران معروف زیادی کار کرده است. همچنین او همیشه اهمیت زیادی برای موسیقی مجلسی قائل بوده است.
او در سن ۱۷ سالگی با ویولونیستی به نام ژوزف زیگتی (Joseph Szigeti) (که به اندازه دو نسل از خودش بزرگتر بود) همنوازی می کرد! او به همراه گیدون کرمر (Gidon Kremer) و میشا مایسکی (Mischa Maisky) به آمریکا، اروپا و ژاپن سفر کرده و مجموعه های زیادی را برای پیانوی ۴ دستی و ۲ پیانو همراه با نلسون فریر (Nelson Freire)، استفن بیشاپ-کوواسویچ (Bishop-Kovacevich)، نیکولاس اکونومو (Nicolas Economou) و الکساندر رابینوویچ ضبط کردند.

مارتا آرگریچ و گیدن کرمر در لاکنهوز (Lockenhuse)، در جشنواره تابستان در مونیخ، در فستیوال لوسرن و در فستیوال سالزبورگ برنامه اجرا کرد. او همچنین در فستیوال سالزبورگ رسیتالی با میشا مایسکی در سال ۱۹۹۳ نواخت.

قسمتی از مومان اول سونات شماره ۳ شوپن را با اجرای این نوازنده بشنوید

او در کنسرتی از ارکستر فیلارمونیک برلین با کلادیو آبادو در عید سال ۱۹۹۲ و با بورلسکه (با اثری از اشتروس) حضور یافت و همچنین در فستیوال سالزبورگ در عید پاک ۱۹۹۳ برنامه اجرا کردند. نیز در سال ۱۹۹۸ یک نشست موسیقایی بسیار مهم بین مارتا آرگریچ، میشا مایسکی و گیدون کرمر برگزار شد.

در کنسرت یادبودی که برای مدیر اپرا رین هارپاولسن برگزار شد، این ۳ هنرمند همراه با هم در ژاپن تریوی پیانویی از چایکوفسکی و شوستاکوویچ اجرا کردند و این برنامه بصورت زنده توسط “دویچه گرامافون” ضبط شد. در مارچ ۲۰۰۰، مارتا آرگریچ اولین تکنوازی بزرگ خود را در کارنگی هال نیویورک اجرا کرد که تقریباً ۲۰ سال این برنامه ادامه داشت.

مارتا آرگریچ ارتباط نزدیکی با دویچه گرامافون دارد که تاریخ آن به سال ۱۹۶۷ برمی گردد. او در طول دوره خود کارهای مفید زیادی را ضبط کرد: قطعات سلوی باخ، برامس، شوپن، لیست و شومان؛ کنسرتوهای ضبط شده او از شوپن، لیست، راول و پروکوفیف با کلادیو آبادو، بتهوون با ژوزف سینوپولی (Giuseppe Sinopoli) و لس نوسس از استراوینسکی با لئونارد برنشتاین بودند. ضبط اولین کنسرتو پیانو شوستاکوویچ و یازدهمین کنسرتو پیانوی هایدن به رهبری جرج فاربر در جایزه رکورد آکادمی توکیو در سال ۱۹۹۵ برگزیده شد و کنسرتو پیانوی چایکوفسکی شماره ۱ با کلادیو آبادو و ارکستر فیلارمونیک برلین جایزه لوح فشرده را دریافت کرد.

قسمتی از مومان سوم کنسرتو پیانوی راول را با اجرای این نوازنده و رهبری آبادو بشنوید

وی در زمینه موسیقی مجلسی نیز ضبطهای زیادی از جمله کارهای شومان، شوپن با روستروپویچ و سوناتهای ویولنسل باخ و بتهوون با میشکا مایسکی را انجام داده است. همچنین او چندین کار ضبط شده موفق با گیدن کرمر دارد، مثل سوناتهای ویولن شومان و کارهایی از بارتوک (Bartok)، یاناچک (Janácek) و مسیان (PRIX CAECILIA 1991) و کنسرتو ویولن مندلسون برای ویولن و پیانو با ارکستر مجلسی ارفئوس.

مارتا آرگریچ