گفتگوی هارمونیک
ژوزف گینگولد (Josef Gingold) متولد ۲۸ اکتبر ۱۹۰۹ (Brest-Litovsk) در روسیه سابق و بلا روس کنونیاست، پسر مییر (Meyer) (کارخانه دار کفش) و آنا میزرویتز (Leiserowitz) گینگولد. نواختن ویولون را از سن بسیار پائین آغاز کرد. در سال ۱۹۲۰ به همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد، در جنگ جهانی اول وقتی که آلمانیها مرزهای روسیه را اشغال کردند، خانواده گینگولد مجبور به گذراندن ماهها در چادرهای پناهندگان شدند.
در زمان جنگ گینگولد از سربازی پرسید که آیا می تواند ویولن بنوازد، همان شب سربازان آلمانی او را از مادر وحشت زده اش جدا کردند و به جشن خود بردند تا برایشان بنوازد، بعد از پایان جشن، سربازان او را به همراه چند کیسه غذا به مادرش تحویل دادند.
خانواده گینگولد برای آنکه بتواند از سرزمینشان بعد از جنگ فرار کنند، مجبور به جدایی از همدیگر شدند، یکی از پسران به اسرائیل رفت، یکی از دختران در پاریس ماند. در سال ۱۹۲۰ باقی خانواده با پسر دیگرشان که به نیویورک می رفت پیوستند.
آنها در پایین ترین منطقه شرق نیویورک با تنگ دستی زندگی می کردند، اگرچه گینگولد به تحصیل موسیقی ادامه می داد. تحصیلاتش را در نیویورک در سالهای۱۹۲۷ تا ۱۹۲۲ همراه با ملزار چافی (Melzar Chaffee)، ولادیمیر گرافمن (Vladimir Graffman) و تا سال ۱۹۳۰ با استاد بزرگ ویولون اوژن ایزایی (Eugene Ysaye) ادامه داد.
در سال ۱۹۲۷، یک سال بعد از اولین اجرایش در مرکز آیولیان نیویورک (Aeolian Center)، گینگولد به همراه مادرش به اروپا از طریق دریا سفر کردند. در ماه May به بروکسل رسید و در آنجا به همراه ایزائی (Eugene Ysaÿe) استاد ویولون بلژیکی به تحصیل پرداخت.
در سال ۱۹۲۹ وقتی به آمریکا باز می گشت، گفته است: “نه تنها موسیقیدان بهتری شده ام بلکه با آموخته هایم از ایزایی درباره اهمیت تلاش برای یافتن زیبایی در موسیقی و همینطور در روابط شخصی، انسانی بهتر نیز شده ام. استادم هیچگاه خشونت و بدرفتاری نمی کرد.”
در سالهای ۱۹۳۰ او در ارکستراها می نواخت. ۱۴ اکتبر ۱۹۳۴ با گلدیز آندرسون (Gladys Anderson) ویولونیست و پیانیست ازدواج کرد. دارای یک فرزند پسر به نام جرج شدند و در سال ۱۹۳۷ توسط آرتور توسکانی (Arturo Toscanini) از او تستی گرفته شد و او به عنوان ویولون اول به ارکسترسمفونی NBC راه پیدا کرد.
بعد از هفت سال به گینگولد پیشنهاد مایستری و تک نوازی به همراه ارکسترسمفونیک دترویت (Detroit) داده شد. او تا سال ۱۹۴۷ با دتریوت می نواخت تا زمانی که جرج سل (George Szell) از او تقاضا کرد تا مقام مایستری کنسرت را با ارکسترای کلوولاند (Cleveland) قبول کند.
گینگولد بعدها گفت: “جرج سل، تاثیر بسیار فوق العاده ای روی من به عنوان یک موسیقیدان و استاد به جای گذاشت.” در این سالها بود که او قابلیتهای ارزنده خود را به عنوان یک استاد در دانشگاه (Case Western Reserve University)، مدرسه موسیقی کلووالند و مدرسه های موسیقی بیشمار دیگر، به اثبات رساند.
او مدیر کنسرت جشنواره موسیقی ژوئن در نیومکزیکو به مدت ۲۵ سال بود و سرپرستی مدرسه موسیقی Meadowmount در نیویورک برای سی تابستان را بر عهده داشت. او تا سال ۱۹۶۰ در ارکسترای کلوولاند باقی ماند تا زمانی که عضو هیات علمی موسیقی دانشگاه ایندیانا شد و بعدها به عنوان استاد ممتاز را گرفت. او حدود ۳۰۰ اثر ارکستری نوشته شده را جمع آوری و ویرایش کرد و از طریق کمپانی بین المللی موسیقی نیویورک به چاپ رساند.
این کتاب سه جلدی، مرجعی استاندارد برای دانشجویان و سمفونیستهای سراسر دنیاست. همسرش در سال ۱۹۷۸ از دنیا رفت و گینگولد تمام پولی را که از تدریس خصوصی به دست آورده بود در گرامی داشت همسرش به دانش آموزان با استعداد ویولون به عنوان بورسیه بخشید.
بشنوید شوپن مازورکا را با تکنوازی ویولونژوزف گینگولد
در سال ۱۹۹۴ از ریاست هیات ژوری، به افتخار دانشجو، دوست و همکارش جیم لاردو (Jaime Laredo)، کناره گیری کرد. گینگولد در طول زندگیش افتخارات بیشماری دریافت کرد از جمله: بهترین استاد سال انجمن سازهای زهی آمریکا، جایزه Fredrick Bachman Lieber برای تدریس در دانشگاه ایندیانا، جایزه Orchestra League’s Golden Baton از ارکستر سمفونیک آمریکا (American Symphony Orchestra)، پروفسور جوزف گینگولد در سال ۱۹۹۵ در ایندیانا (Bloomington, Indiana) زندگی را وداع گفت.
علی (سایرس) فروغ (Ali Forough) ویولونیست و استاد بزرگ ایرانی در دانشگاه موسیقی ایندیانا شاگرد و بعدا دستیار جوزف گینگولد بود. علی فروغ چهره مستعد در مدرسه فرانسه-بلژیک، با سبکی یگانه بوده است، او به طور استثنایی در سن ۹ سالگی به رویال کنسرواتوری موسیقی بروکسل به عنوان شاگرد ویولونیست بلژیکی آرتور گرومیو (Arthur Grumiaux)، راه پیدا کرد. در سن ۱۶ سالگی با کسب مدال افتخار و جایزه ممتاز، فارغ التحصیل شد. او یکی از تنها یازده دانشجویی بود که هیات ملی، آنها را برای بهترین مدرسه اروپا برای جوان با استعداد، انتخاب کرد. فروغ در کنسرواتور چایکوفسکی در مسکو زیر نظر ویولونیست بزرگ قرن، داوید اویستراخ (David Oistrakh) تعلیم می دید. بعد از مرگ اویستراخ بود که فروغ به دانشگاه موسیقی ایندیانا رفت که در آنجا شاگرد و دستیار شخصی ویولونیست و استاد گینگولد شد.
ژوزف گینگولد به همراه
دستیارش علی فروغ (تصویر از cyrusforough.com)
جانوس استارکر نوازنده بزرگ ویولونسل (Janos Starker) در گفتگویی با دیوید بلام (David Blum)، میگوید:”برای من ژوزف گینگولد بزرگترین استادی بود که در تمام طول زندگیم شناختم. سرگذشت او تقریبا بی مانند است، او تمام قابلیتهایی را که یک نوازنده ویولن باید داشته باشد را دارا بود، حتی در برادوی (Broadway) مکانی در نیویورک هم برای اجرای موسیقی و تئاتر، نواخته است! او تنها استادی ای است که می شناسم در تمام زمینه ها به طور یکسان توانایی داشت: درس دادن ساز، رپرتوار تکنوازی، رپرتوار اجرا به همراه ارکستر و موسیقی کلیسایی. او یکی از نابغه های بشریت است. استاد گینگولد مشهور و محبوب، میراث زیبایی موجود در موسیقی را به شاگردانش نشان داد و سپرد، رابطه ای میان موسیقی سنتی با موسیقی معاصر اواخر قرن بیستم.”
گینگولد دارنده هفت دکترای افتخاری و جایزه مشهورترین استاد انجمن آمریکایی سازهای زهی سال بود با این حال به طور مداوم، تدریس سالانه به هجده دانشجو را رد می کرد و به جای آن به چهل شاگرد موسیقی درس می داد و هفته ای یکبار مسترکلاس می گذاشت.
او از تدریس در تمام سطحها لذت می برد هیچ گاه تنها به تدریس به دانشجویان سطح بالا اکتفا نمی کرد، خود گینگولد به بلام گفته است: “همانطور که در زبان زیبای هیبرو آمده: معلم بودن یک موهبت (mitzvah) است.”
پینچاس زوکرمن (Pinchas Zuckerman) نوازنده مشهور ویولون، ویولا و رهبر اسرائیلی به بلام گفته است: “صادقانه می توانم بگویم که گینگولد از آن کسانی بود که تنها یک بار در قرن می آیند.”
مرسی.خیلی خوب بود