گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

زوج هنری باربیرولی (۲)

جان باربیرولی در طی پخش مجموعه کنسرتهای یکشنبه از رادیو NBC مخاطبان زیادی را جذب خود نمود. از جمله مجموعه کنسرتهای مطرح وی به همراه این ارکستر (فیلارمونیک نیویورک)، در هالیوود بال بود که با استقبال زیادی مواجه شد. در سال ۱۹۴۲ با جنگی که در وطن اش اتفاق افتاد به شدت زجر کشید و دلتنگ دیار و برای خانواده خود نگران بود. او از طریق دریا از آمریکا به بریتانیا رفت و در این سفر طولانی کنسرتهایی را به همراه ارکسترهای مختلف رهبری نمود.

او برای پیوستن به اتحادیه موسیقیدانان آمریکایی می بایست شهروند آنجا می بود، اما شهروندی آمریکا را رد کرد و فصل ۱۹۴۱-۴۲ آخرین حضور وی به عنوان رهبر اصلی در فیلارمونیک نیویورک بود اگرچه فصل ۱۹۴۲-۴۳ را نیز رهبری کرد. در فوریه ۱۹۴۳ تلگرامی از منچستر دریافت نمود مبنی بر دعوت از او به عنوان رهبر ارکستر هاله! وی به همسرش ایولین روثول/ باربیرولی گفت: ”همین است، آنچه من می خواهم!”

ورود او به آنجا در ۲ ژوئن ۱۹۴۳ بود، نوازندگان ارکستر هاله، باقی ماندگان ارکستر سمفونیک BBC بودند که حاضر به بستن قرارداد تمام وقت با آن ارکستر نشده بودند. سه هفته فشرده و پر کار برای انتخاب نوازندگان در شرایطی که بریتانیا در جنگ به سر می برد، ادامه داشت. جان باربیرولی تا پایان عمرش در ارکستر هاله ماند… زمانی در حدود ۲۷ سال (البته تنها ۱۵ سال آن یعنی تا سال ۱۹۵۸) به عنوان رهبر اصلی در آنجا حضور داشت.

وی تمرینها و کنسرتها و ضبطهای فراوانی را به همراه این ارکستر عرضه کرد. از سال ۱۹۵۸ پس از موفقیتهای بزرگ ارکستر، او تعداد اجراهای خود در آنجا را کاهش داد و آن را به ۷۰ کنسرت در سال رسانید تا قادر باشد زمان برای رهبری در ارکسترهای بزرگ دنیا را نیز داشته باشد. علی رغم به خطر افتادن سلامتیش، دهه پر کاری را گذرانید.

در سال ۱۹۶۱ به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک بوستون منصوب شد و چندین فصل را در آنجا رهبری نمود. در سالهای ۱۹۶۰ برای رهبری فیلارمونیک برلین به طور مرتب به برلین می رفت که با حضور در این ارکستر شهرت ویژه اش افزایش یافت. او بار دیگر رهبری اپرا را در بریتانا و اروپا از سر گرفت و اپرای ”خانم پروانه” را در روم و “اتلو” را در لندن برای شرکت ضبط EMI ضبط نمود.

در سال ۱۹۶۸ به عنوان برجسته ترین رهبر ارکستر هاله شناخته شد و رهبری آنان را در کنسرتهای مهمشان برعهده گرفت و ضبطهای فراوان و مهمی را در این دوره با آنان و دیگر ارکسترها انجام داد. آخرین ضبط وی برای EMI در جولای ۱۹۷۰ ”آپالاچیا” اثر آهنگساز انگلیسی فردریک دلیوس، به همراه ارکستر هاله بود. آخرین کنسرت باربیرولی نیز به همرا ارکستر هاله و در جشنواره پادشاهی ۲۵ جولای ۱۹۷۰ برگزار شد.

چند روز بعد جان باربیرولی بر اثر حمله قلبی در لندن از دنیا رفت! تنها چند ساعت پیش از آن مشغول تمرین به همراه ارکستر فیلارمونیا برای سفرشان به ژاپن بود، همانطور که آرزو داشت، در حین کار از دنیا رفت… موسیقی زندگی اش بود!

ایولین روثول (Evelyn Rothwell) که تا مرگ همسرش به همان نام اصلی خویش شهرت داشت و پس از آن بود که نامش به نام ایولین باربیرولی (Evelyn Lady Barbirolli) تغییر یافت. وی زمانی به شهرت دست یافت که خانمهای کمی در ارکستر به این مقام دست می یافتند البته نوازندگان چنگ استثنا بودند. پدر وی فروشنده چای در لندن بود، مادرش از بستگان چارلز رید (Charles Reade) نویسنده رمان دوران ملکه ویکتوریا بود.

ایولین تا ۱۷ سالگی نوازندگی اُبوُا را آغاز نکرد تا آنکه در مدرسه ای با مدیریت اُلیو ویلز (Olive Willis) شروع به یادگیری آن ساز نمود. پدرش حامی یادگیری موسیقی وی نبود اما مادرش او را تشویق کرد تا به کالج موسیقی رویال برود. در آنجا ابوا را از لئون گوسنز (Léon Goossens) آموخت و پیانو را به عنوان ساز دوم خود برگزید و در کنار آن ویلنسل و تیمپانی (نوعی درام) نیز می نواخت.

روناک قصیری

روناک قصیری

۱ نظر

بیشتر بحث شده است