ویلهم فورت ونگلر (Wilhelm Furtwängler) ژانویهبادن-بادن، در سال ۱۸۸۶ در شهر برلین متولد شد. وی به عنوان یکی از بهترین رهبران تاریخ شناخته شده است. آرتورو توسکانینی (Arturo Toscanini) رهبر برجسته ایتالیایی درباره وی گفته: “فورت ونگلر بارها از شخص من رهبری بهتر و شایسته تر است.” او بیشتر برای اجرای آثار آهنگسازان مشهور آلمانی معروف است، اجراهای وی از آثار واگنر، برامس، بروکنر و بتهوون بسیار مشهور هستند و بسیاری عاشق این آثارش می باشند.
فورت ونگلر در برلین متولد و در مونیخ بزرگ شد؛ جایی که پدرش در آنجا باستان شناس و استاد دانشگاه بود.
وی از سنین بسیار پائین آغاز به یادگیری موسیقی نمود و در خانواده ای ادبیات و موسیقی دوست بزرگ شد. وی از سنین بسیار پائین به یادگیری پیانو پرداخت و بسیار با استعداد بود، همچنین به نوشتن موسیقی و ساخت آهنگ پرداخت، قبل از آنکه به سن بیست سالگی برسد چندین قطعه ساخت و آهنگسازی را تا پایان عمر ادامه داد، اما قطعات وی هیچ گاه معروف نشدند.
فورت ونگلر حرفه رهبری را به عنوان یک رهبر جوان آغاز نمود. در سال ۱۹۰۶ به عنوان دومین دستیار رهبر ارکستر برلین منصوب شد. در سن ۲۰ سالگی سمفونی نهم آنتون بروکنر را در مونیخ سپس در زوریخ رهبری نمود؛ جایی که رهبری گروه کر آنجا را از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۹ بر عهده داشت. وی سپس بار دیگر به مونیخ بازگشت و همان پست را زیر نظر فلیکس موتل (Felix Mottl) ادامه داد.
زمانی که هانس فیتسنر (Hans Pfitzner) مدیریت اپرای استراسبورگ را عهده دار شد وی فورت ونگلر را به عنوان رهبر سوم برگزید. در سال ۱۹۱۱ رهبری “ارکستر انجمن دوستان مونیخ” (Society of Friends of Music) را در لوبک عهده دار شد. در سال ۱۹۲۰ کنسرتهای اپرای برلین را رهبری می کرد. در عرض دو سال به آنچنان شهرتی دست یافت که جایگزین آرتور نیکیش (Arthur Nikisch) به عنوان رهبر ارکستر لیپزیگ و ارکستر فیلارمونیک برلین شد. در سال ۱۹۲۵ اولین سفرهای آمریکای وی آغاز شد. در سال ۱۹۲۸ به عنوان مدیر ارکستر فیلارمونیک وین منصوب شد اما خود از قبول آن امتناع ورزید.
در سال ۱۹۳۱ مدیریت موسیقی جشنواره بیروت به طور مشترک و یکسان به عهده وی و آرتور توسکانینی واگذار شد. در همان سال وی مسئول اولین اجرا از اپرای قلب (Das Herz) اثر فیتسنر در برلین بود. در سال ۱۹۳۳ زمانی که مدیریت اپرای برلین را بر عهده داشت، هنرمندان یهوودی فراوانی را استخدام نمود که از طرف دولت آلمان بسیار مورد انتقاد واقع شد.
در سال ۱۹۳۴ به دلیل مسائل سیاسی از پست خود استعفا داد، پس از آن از تمام ارکسترهای بزرگ دنیا به خصوص برای اجرای آثار ریچارد واگنر، از وی دعوت به رهبری می شد. فیلادلفیا، نیویورک و وین به وی پیشنهاد مدیریت اپراهایشان را دادند اما فورت ونگلر هیچ کدام را نپذیرفت زیرا در آن زمان حاضر به ترک آلمان نبود و عقیده داشت باید در آنجا بماند تا موسیقی آلمانی را از گزند نازی ها در امان دارد، وی آرزو داشت کشورش در صلح و آزادی باشد و در آن شرایط بتواند آن را ترک کند و آثار برجسته را در خارج از کشور با خیالی آسوده رهبری کند.
سالهای ۱۹۳۰ زمانی که آدولف هیتلر به قدرت رسید از دشوارترین دوران زندگی وی بود، زیرا او خواهان اجرای نوعی از موسیقی بود که ضد نازیسم بود. زمانی که هیتلر و هرمن گورینگ (Hermann Göring) اجرای ماتیاس نقاش (Mathis der Maler) در اپرای برلین ممنوع کردند، وی بدین علت از این کار در این اپرا استعفا داد. در سال ۱۹۳۶ ارکستر فیلارمونیک نیویورک از وی تقاضا کرد تا رهبری آنجا را برعهده گیرد.
در آن زمان فورت ونگلر مایل به فرار از کشور و پناهندگی بود، اما به طور مرموزی از رسانه های برلین خبر رسید که او می خواهد بار دیگر مدیریت اپرای برلین را عهده دار شود، این گزارش نابجا باعث شد که وی به نیویورک نرود! در همان سال بار دیگر رهبری اپرای بیروت را عهده دار شد و بار دیگر در سالهای ۱۹۳۷، ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴. در این میان کنسرتها و اپراهایی در پاریس و لندن نیز رهبری کرد. اما جنگ جهانی دوم، ارتباط با خارج از کشور را غیر ممکن ساخت و فورت ونگلر تنها قادر بود خود را به رهبری در تعداد اندکی کنسرت در برلین محدود کند.
جاودانه ماند
رهبری او از سمفونی نهم بتهوون