رضا ضیائی
آنچه را که می توان درباره جزئیات قطعات تعویض شده مطرح نمود ابتدا درباره فینگر برد کوتاه و پهن آن است که تماما از چوب افرا ساخته شده و یک روکش نازک از جنس چوب آبنوس بر روی سطح آن قرار داشت و باس بار این ساز که کمی نسبت به نمونه مشابه خود در ویلن مسیح کوتاه تر بوده اما از نظر کیفیت از جنس همان چوب کاج با رگه های پهن ساخته شده است.
ساختار رنگ و جلای سطح ساز از کیفیت بالایی برخوردار است و آنچنان که دیده می شود، پوشش سطوح کلی ساز کاملا ماهرانه اجرا شده است که بخشی از آن در ارتباط با میزان قوام در مجموعه مواد تشکیل دهنده رنگ است، غلظت جلای اصلی هنوز در بخشهایی از گوشه های مثلثی شکل ساز و همچنین در لبه ها به چشم می خورد.
درون Peg Box نوشته ای واضح است که شکل PG می باشد و بیانگر این است که این ویولن بر اساس آن شناسه ساخته شده است.
هنگامی که صحبت ازشناسه، کد و یا عدد و یا حروفی به اشکال مختلف به میان می آید، احتمال وجود سند مهندسی و یا تصویری را محقق می سازد که استناد سازنده ساز بر آن گواهی شده است حال می تواند بعد از بهره گیری سازنده از طرح مورد نظرش در آن تغییراتی را برای رسیدن به نکات تازه تر اعمال کرده باشد و یا اینکه تماما از آن شناسه تبعیت کرده باشد، در این جا نیز با همین نکته مواجه هستیم حال آنکه شناسه PG در اسناد به جا مانده از استرادیواری وجود داشته و به ثبت رسیده است.
PG Document به عنوان اصلی ترین سند در کنار دیگر نمونه های موجود به جهت استخراج طرح اصلی برای باز سازی مجدد Lady Blunt مورد استفاده قرار می گیرد هر چند که Antonio Stradivari به طور قطع تغییراتی را در آن اعمال نموده است که شاید از دید ما پنهان باشد اما می توان از طریق بررسی نمونه اصلی ساخته شده بخشهایی از آن را نیز مطابقت داد.
به احتمال بسیار زیاد تا قبل از سال ۱۹۰۰ میلادی الگوهای دقیقی از آن بوسیله خانواده ویوم و هیل استخراج شده است که به کامل ترین آن می توان به نمونه های ویوم اشاره نمود، زیرا که برای تعویض باس بار ساز او نیز ویلن را صفحه برداری نموده و طبیعتا از مختصات ضخامتی ساز جدولی را ترتیب داده است، اما اینکه این اسناد کجاست و چگونه امکان دسترسی به آن فراهم است مبحثی بس گسترده و پیچیده که شاید از گذشته تا امروز بوده و تا آینده ای در پیش رو ادامه خواهد داشت.
در نمایی دیگر یک خط برش در قسمت کلاف پائین ویلن در ناحیه میانی به چشم می خورد، به نظر میرسد که این کلاف در ابتدا یک تکه بوده است که شاید بنا به دلایل فنی برش خورده و مجددا به بلوک انتهایی متصل شده باشد. بر خلاف سایرآثار استرادیواری که موج های چوب از هماهنگی ممتد برخوردار هستند در این نمونه جهت موجها (نقوش و فرهای روی چوب) در محیط کلی کلافها یک شکل نیست همچنین جهت خطوط موجها در صفحه زیر بصورت V باز در نظر گرفته شده است و همانطور که در تصویر مشاهده می کنیم از کیفیت بالا و بر افروختگی ویژه ای برخوردار است.
محدوده لبه ها در ساز پهناورو مسطح هستند، سه زه ها نیز پهن بوده وضخامتی بیش ازنوع سه زه های امروزی است واستقرارآن در امتداد محیط صفحه ات ساز در جایگاه خود به خوبی کار گذاشته شده وتا انتهای قسمت تاجی شکل (گوشه ها) گسترش یافته اند.
۱ نظر