گفتگوی هارمونیک نه ساله شد

بعنوان یک خواننده علاقه مند از زحمات انجام شده شما در این سایت ممنونم. من نمی دونم این چه فرهنگی است که ما داریم که همواره ارث پدری مان را از دیگران طلب می کنیم. فردی که حتی زحمت نوشتن نام خود را به خودش نمی دهد به راحتی تمامی تلاش ها رو به زیر سوال می برد و در جهت تخریب دیدگاه ها قدم بر می دارد. خانم مرضیه حتی اگر تمامی مقالات این سایت هم ترجمه بود باید دقت می کردید که برای این ترجمه ها نیاز به مترجم و صرف هزینه و وقت نیاز هست و حتی انتخاب این مطالب هم زمان و تخصص می خواهد و این مطالب هم برای بسیاری چون من که زبانم قوی نیست مفید است. از طرف دیگر نویسندگان هم بدهی به بنده وشما نداشته و ندارند واین از لطف آنان است که دانش خود را در راه آموزش به دیگران گذاشته اند. متاسفانه مشکلات فرهنگی همواره گریبان گیر ماست. ممنونم

وظیفه نویسندگان از نظر من انتقال مطالب و دانش صحیح است به دیگران و گرنه من وظیفه دیگری رو برای نویسندگان و نیز,سایت برای این عزیزان فرض نمی کنم و اول هم عرض کردم این سایت و مسولینش بدهی به من و شما ندارند و همانطور که گفتم وقتی خودمان هیچ کمکی در انجام کاری نداریم و کوچکترین همراهی نمی کنیم از دیگران طلب ارث پدری نداشته باشیم و مثال ارکستر سمفونیک هم هیچ ارتباطی به موضوع نداشته و لطفا اون رو قاطی این موضوع نکنید چراکه این ارکستر مشکلات بسیاری داشته و دارد که نقد های بسیاری هم در بابش گفته شد . شما فرمودین سایت ترجمه زیاد داره من گفتم حتی ترجمه هم تخصص در اتخاب و صرف وقت و پول میخواد و نیز درباره نویسندگان گفتین که عرض شد کسی وامدار بنده و جنابعالی نیست و دیگران لطف کردن که اطلاعات میدن و من مورد بدهکار نبودن دیگران رو گفتم که هیچ ربطی به مثالی که زدین نداشت شما هم اگر خودتون رو مسول میدونین میتونین در ادامه راه به دیگران کمک کنین نه اینکه کنتور مطلب باشین و باعث دلسردی بشین .

بنده از شما درباره وظیفه نویسندگان سوالی نپرسیدم. اکثر نویسندگان (نویسنده در سایت، و مجله)، گرچه وظیفه ی رسمی و قانونی ندارند، اما نسبت به آنچه می نویسند و همکاری انجام شده، احساس مسئولیت می کنند.

به همین دلیل است که هر مطلب دارای امکان ارائه نظر است و یک پست الکترونیکی برای ارتباط با نویسندگان وجود دارد. اگر غرض این بود که همه فقط به تمجید بپردازند، دکمه ی لایک می گذاشتند. گرچه خوبی آن این بود که در این صورت دیگر مزاحم شما هم نمی شدیم.

از آنجا که دوستان نویسنده که سابقا در گفتگوی هارمونیک فعالیت بسیاری بیشتری داشتند، و بارها به من و حتی دیگر بازدیدکنندگان اشاره کرده بودند که از دید خودمان به کم و کاستی ها اشاره کنیم، این را وظیفه خود دانستم که به آنچه باید اشاره کنم. هیچکس راضی به این نیست که شما به جای ایشان ناگواری ببینید.

درباره ترجمه…
من هرگز با ترجمه مشکلی ندارم، ذکر کردم: «مطالب ترجمه شده ای که احتمالا بخش قابل توجهی از افراد علاقه چندانی به مطالعه آنها ندارند!» حال شما شامل این بخش از افراد نیستید و علاقمند به مطالعه آنها هستید. پس می توانید بروید زیر آن مطالب نظر مثبت خود را نسبت به آنچه خوانده اید ارائه دهید. لازم نیست به نظر دیگر کاربران جواب دهید. زیرا دوستان اگر ناراضی باشند، خودشان می توانند بنویسند و انتقاد کنند.

شما درحالی از نظرات من انتقاد می کنید، که خودتان مورد انتقادتان را در موضوعی دیگر تکرار می کنید.

ضمن اینکه ما هرکاری که از دستمان برمی آید همواره برای این سایت انجام داده ایم و خواهیم داد.
با تشکر

البته که این نظر تنها نظر من نیست و بارها در میان هنرجویان و اساتید در هنرستان به این مورد اشاره شده است. همچنین ارائه یا عدم ارائه و یا محتوای نظرات کاربران است که این آمارها را شکل می دهد.

این بحث بیش از حد ادامه دار شده است، از حوصله خارج است و فکر نمی کنم لزومی به ادامه باشد. نظرم را ارائه دادم و با وجود آنکه اخیرا به هر دلیلی کاربران بسیار کمتری برای مطالب سایت نظر ارائه می دهند، تا حدودی آنچه عقیده خود و دوستانم است را بیان کردم.
با آرزوی بهترین ها

مطرب درآمد
با چکاوکِ سرزنده‌یی بر دسته‌ی سازش.
مهمانانِ سرخوشی
به پایکوبی برخاستند.
از چشمِ ینگه‌ی مغموم
آنگاه
یادِ سوزانِ عشقی ممنوع را
قطره‌یی
به زیر غلتید.
□
عروس را
بازوی آز با خود برد.
سرخوشانِ خسته پراکندند.
مطرب بازگشت
با ساز و
آخرین زخمه‌ها در سرش
شاباشِ کلان در کلاهش.
تالارِ آشوب تهی ماند
با سفره‌ی چیل و
کرسی‌ باژگون و
سکّوبِ خاموشِ نوازندگان
و چکاوکی مُرده
بر فرشِ سردِ آجُرش. (( احمد شاملو ))
گمان می برم فضای گفتگو نه تنها در بین مخاطبان این سایت که در تمام فضای مجازی این خاک ، پهلو به گفتگوی غیر هارمونیک و به اصطلاح ” داد و بیداد ” می زند .
در اوضاع کنونی که کشتی به گل نشانده شده ! ی موسیقی را ( یا به عبارتی فرهنگ را ) هیچ طوفانی از جا بر نمی کند ، وزش گاه به گاه نسیمی می تواند اهالی آن را یادآور شود که هنوز در کشتی ای ساکن اند که نیمش در دریاست.
کاری که به نظر این حقیر ” گفتگوی هارمونیک ” با افت و خیز هایی ( که دوستان مفصل درباره اش تقریر فرموده اند ) توانسته از عهده اش برآید.
دوستان ؛ شک ندارم که هر دوی شما دغدغه موسیقی دارید .
چه آنها که در مقام تمجیدند و چه آنها که انتقاد می کنند ( صرف نظر از اینکه از این بیشه چه برداشت کرده اند ) باید و باید هر آنچه را که در بهتر و بهتر شدن زیست این سایت می دانند در قالب راهکار ارائه نمایند.
۱- پرداخت بیشتر موسیقی دستگاهی ایران از جنبه های عملی
۲- ارائه راهکارهای عملی برای نزدیک کردن مردم با موسیقی جدی
۳- دعوت از اساتید بزرگ موسیقی برای ارائه مطالب و معرفی شدنشان از این دریچه
۴- بردن تدریجی فعالیت ها ی سایت به بیرون ( مانند گارگاهی که جناب صداقت کیش گذاشتند و برگزاری کنسرتها و دوره های مختلف تئوری و عملی )
۵- چاپ کتاب از مقالات مفید ارائه شده در این چند سال
۶- حمایت از مقالاتی که شاید بتوان از طریق ” گفتگوی هارمونیک ” ارائه کرد و …
و در نهایت ضمن آرزوی بهکامی و سرخوشی برای کارشناسان گفتگوی هارمونیک ، می گویم ؛ ” شاید آن چکاوک هنوز نمرده باشد “.