ایل کارلو دی فرانسیا دل (قسمت اول)

پروژه ساخت Il Carlo IX di Francia del 1566 / ANDREA AMATI

تاریخ در گذر خود رایحه روشن جاری در لحظه ها را لمس می کند و زمان جریان دیگری را از حضور نگاهی دیگر به ارمغان می برد زمانی که روزها از پی هم می گذشتند و ماه ها پیوند سترگ فصلها را نوید می دادند، در عمق تمدنی زیبا و پر شکوه به آرامی تولدی دیگر بدون آنکه هیچ پیش گویی خبر از حادثه ای شور انگیز را تجسم کند، صدای نفسی آرام آرام از درون عشقی مملو پا به هستی بی همتا گشود و به سادگی تکراری جاوید او را آندرا نامیدند، آندرا آماتی سر سلسله آغاز پدیده ای به نام ویولون.

زمان دقیق تولد او مشخص نیست از ۱۵۰۰ تا ۱۵۰۵ اختلاف نظر وجود دارد اما بیشتر بر ۱۵۰۵ میلادی اتفاق نظر است.

او را مخترع، مکتشف و مبدع ویلن با شکل امروزی می دانند اما این مطلب نمی تواند با این حجم وسیع کامل و بایسته باشد احتمالا بعد از آزمون و خطا های بسیار که در همان دوران بوسیله هنرمندان به انجام رسیده بود و با نتایج و بررسی های شهودی و تجربی محققان آن زمان، ادوات موسیقی پیشرف شایانی داشت و از مجموعه این پیشروی ها با توجه به اقتضای موسیقی روز و ذوق آهنگسازان که اندک نیز نبودند نیاز برای حضور سازی دیگر محسوس بود.

از این رو به حتم تا قبل از آماتی ها و حتی تا زمانی که آندرا آماتی به توانایی ساخت ویلن برسد کارهای در گوشه و کنار انجام می شد که آندرا توانست آنها را سازماندهی و به مرحله اجرا برساند از این رو او توانست نام خود را با ظهور ویلن منطبق و هماهنگ سازد زیرا که او توانست تمام آن چیزهایی که وجود داشت و یا بصورت ناقص نمود می کرد را در راستایی هدفمند مدیریت و به نتیجه برساند با این پشتوانه او توانست بسیار هوشمندانه سازی را تولید و در معرض دید جهانیان قرار دهد که با ویلنهای امروزی با توجه به گذشت ۴۵۰ سال تفاوت مختصری داشته باشد و تقریبا کار آخر را انجام داد.

او بسیار دقیق و کوشا با استفاده از امکانات ابزاری محدود آن زمان به ساخت و تولید ویلن پرداخت. جای تعجب است که الگو های اولیه را چگونه و از کجا توانست فراهم کند و در نهایت با کدام معیار سنجش به درون تاریکی ابهام انگیز بی انتها هجوم آورد، گردآوری وسازماندهی آنچه می توانست او را در این مسیر هدایت کند قدم اول بود.

اما گام دیگر یافتن هدف با در نظر گرفتن تمامیت وقایع زمان بود آری انگار که او زبان پیوست وقایع را به خوبی درک می کرد و انگار که او امروز را در بالاترین سطح توقع نوازنده از ساز و ویلن را در ناتوان ترین حالت ممکن پیش بینی می کرد. بنابرین با یک محاسبه حساس و تاریخی شعورو دریافت خود را به آزمایش در آورد.

نبوغ او به فرزندانش آنتونیو و گیرولامو انتقال یافت و آنها درادامه یافته پدر خدمات بارزی را به دنیای ویلن ارائه کردند.

ویلن تقریبا در مسیری محدوده ۱۵۴۰ تا ۱۵۶۰ سیر تکاملی خود را طی می کرد البته تا پایان عمر آماتی بزرگ همچنان ویلن های متعددی ساخته شد که روند پیشرف و توسعه در آن انکار ناپذیر بود در تداوم این راه فرزندان او بودند که تا واپسین روزهای تولد ستاره ای دیگر همچون آنتونیواسترادیواری زمام امور را به دست داشتند هر چند که استرادیواری در مکتب نیکولو آماتی نوه آندرا آماتی بزرگ ویلن را شناخته و پا به عرصه هنر نهاد.

فرزندان شایسته او آنتونیو و گیرولامو توانستند کار پدر را تکمیل تر کنند همچنین در طراحی محیطی ویلن تغییراتی بهینه اعمال نمودند اما حرکت بارز آنها بطور مشخص در قسمت دریچه های صوتی متمرکز بود.

فرم، اندازه، جایگاه و کیفیت عملی آن اقدام طلایی و بی سابقه ای بود که فقط می توانستیم از فرزندان آندرا با توجه به استقرار آنها در مرکز دنیای ویلن، مشاهده کنیم.

آنها توانستند ویولن پدر را با تحولاتی که در کیفیت دریجه ها و حجم ساز ایجاد کرده بودند به بالاترین حد ممکن ارتقاء بخشند.