سازندگان ویولن در کرمونا بین سال های ۱۷۳۰ تا ۱۷۵۰

سازندگان ویولن در کرمونا بین سال های ۱۷۳۰ تا ۱۷۵۰ میلادی (CREMONA 1730–۱۷۵۰ nell olimpo della liuteria)

نمایشگاهی کم سابقه برای ویلن های تاریخی که بدست سازندگان بزرگی همچون: استرادیواریوس (ANTONIO STRADIVARI)، برگنزی (CARLO BERGONZI) و گوارنری (GIUSEPPE GUARNERI DEL GESU) ساخته و امروز معرف آثاری هنری و ارزشمند است.

براستی اینان چگونه توانسته اند بدون دسترسی به ابزار مدرن و پیشرفته و با توجه به محدودیتهای زمانی خود از هر لحاظ، ویلن هایی با این مشخصات تولید کنند. بررسی و پژوهش پیرامون موضوع، دریچه ایست به واقعیتهای گم شده که بعضی از سرآگاهی و بعضی دیگر بواسطه عدم توجه به توانایی ها، آنرا ساده می پندارند.

نمایشگاهی که با پسوند المیپوس ویولن سازی (the olimpus of violin making) نام گرفت مجموعه ای از ویولن های این سه شخصیت بزرگ را در برداشت که از ۲۷ سپتامبر تا ۱۹ اکتبر ۲۰۰۸ در شهر کرمونا ایتالیا، تدارک دیده شده بود.

تعداد بسیاری از محققین، پژوهشگران، سازندگان ویولن و دوستداران و علاقه مندان سازهای قدیمی از این مجموعه گرانبها بازدید کردند.

محل برگزاری این نمایشگاه در داخل ساختمان موزه استرادیواری “Museo Civico / Museo Stradivariano” بود که این خود نیز سطح کیفی کار را افزایش می داد.

موزه ای در قلب موزه ای دیگر، محصور در تاریخ هنر، از تابلوهای نفیس که گذشته این شهر را معرفی می کردند تا ویلن های زیبا و ابزارهای اولیه دستی برای ساخت و تولید ویلن، همه و همه بیانگر شکوهی بود که آدمی را به سکوتی عجیب فرا می خواند.

باید به این موضوع اشاره کرد که در طول زمان برگزاری نمایشگاه، برنامه های دیگری از جمله بحث و گفتگو درباره سازها، اجرای موسیقی زنده با سازهای مختلف و همچنین معرفی ویلن GUARNERI “DEL GESU” ,PANETTE , 1737 در نظر گرفته شده بود.

در این میان، مطالب بسیار جالبی از طرف کمیته محققین ارائه شد که از آن دسته می توان به موضوعاتی همچون: ویلن سازان کرمونایی – کرمونا در زمان استرادیواری –آنتونیو استرادیواری و ویلن سازان کرمونایی در قرن ۱۷ و ۱۸– و سرانجام سالهای اقتدار خانواده گوارنری و … را نام برد، ضمنا کمیته علمی متشکل از ۹ نفر مسئولیت کنترل و اجرای هر چه بهتر این گردهمایی را در تمامی قسمتها به عهده داشت.

تعداد سازهای موجود در این نمایشگاه جمعا به ۲۵ عدد می رسید که از این تعداد ۳ ویلن سل و ما بقی ویلن بودند، ۹ ویلن و یک ویلن سل از گوارنری، ۶ ویلن و یک ویلن سل ازآنتونیو استرادیواری، یک ویلن از اموبونو استرادیواری (فرزند آنتونیو استرادیواری)، یک ویولن از فرانچسکو استرادیواری (فرزند آنتونیو استرادیواری)،۴ ویلن از کارلو برگونزی، یک ویلن و یک ویلن سل از مایکل آنجلو برگونزی (فرزند کارلو برگونزی) مجموع آثاری بود که عنوان شد.

در بدو ورود به سالن اصلی نمایشگاه با مجموعه کاملی از ویلن های گوارنری برخورد می کردیم که در بین آنها ویلن گوارنری به سال ساخت ۱۷۴۰ میلادی به نام ,YSAYE, توجه همه را به خود جلب می کرد، با ورود به سالن دوم در سمت راست با ویلنهای زیبای برگونزی و در سمت چپ با ویلنهای استرادیواریوس و فرزندانش مواجه می شدیم و در سالن سوم که در منتهی الیه سمت چپ قرار داشت با سه عدد ویلن سل با نمایی سرشار از پرسش و تعجب برخورد داشتیم که نا خودآگاه در انسان احساسی رمز گونه را تداعی می کرد.

ذکر این موضوع لازم است که به دلیل کنترل شدید و درجه امنیت بالا در این مکان، فیلم برداری و حتی عکس برداری امکان پذیر نبود.
در قسمت سازهای آنتونیواسترادیواریوس که در بین سالهای ۱۷۳۳ و ۱۷۳۶ میلادی، و آخرین سال های عمر این استاد بزرگ ساخته شده بود به نکاتی حائز اهمیت و جالب توجه برخورد می کردیم، که هر مورد آن بحثی است جامع و قابل بررسی.

امید است که بتوانیم درآینده، موضوعاتی از این دست را تحلیل و مورد پرسش و پاسخ قرار دهیم، تا که شاید گوشه ای از حقایق و نا گفته های تاریخ ویلن را با عواملی چون درک و اندیشه دریافت نمائیم.

تاریخ: اینگونه باید، که چنان پاسخی نیست مرا، برای حقیقت تو.

پانوشت:

ANTONIO STRADIVARI CREMONA, b c 1644 ; d 1737

GIUSEPPE GUARNERI DEL GESU, CREMONA, b 1698 ; d 1744

CARLO BERGONZI CREMONA, b 1682 ; d 1747