ویولون ویوتام سالهای زیادی ذهن علاقه مندان به ویولون را به خود مشغول کرده بود. در سال ۱۸۹۱، آرتور هیل، تاجر اهل لندن زمانی که می خواست این ساز را بفروشد در دفترچه یادداشت روزانه اش نوشت: «افسوس که آنقدر ثروتمند نیستیم که خودمان این ویولون را نگهداریم چون آهنگ و ویژگی های دیگر این ساز معرکه هستند».
مقایسه ویولون های ساخت آنتونیو استرادیواری و رقیب جوانتر او، گوارنری به یک بازی خانوادگی در میان دوستداران ویولون تبدیل شده است.
استرادیواری ۹۳ سال عمر کرد و حدود ۶۴۰ فقره از ویولون های او به جای مانده است. درحالیکه بارتولومیو جوزپه گوارنری در سال ۱۷۴۴ یعنی در ۴۶ سالگی درگذشت و فقط حدود ۱۴۰ ویولون از ساخته های او به جای مانده است. فوشی می گوید همه موافقند که «ویولون های گوارنری مانند یک شکلات مقوی است، درحالیکه ویولون های استرادیواری مانند بستنی توت فرنگی یا وانیلی است. گوارنری معمولا صدای عمیق تر و سنگین تری دارد».
پروفسور دیوید شوئنبام از دانشگاه آیوا که مشغول به نوشتن کتابی درباره تاریخ اجتماعی ویولون است معتقد است که تقریبا ده سال پس از مرگ گوارنری بود که نبوغ او شناخته شد. در سال ۱۸۳۰، نیکولو پاگانینی ویولون کانن گوارنری (Cannone Guarneri) را به پاریس برد و در آنجا توانست مخاطبان خود را با شکوه و قدرت آن شگفت زده کند. این ویولون اکنون یک ثروت ملی به شمار می رود و در موزه ای در جنوا نگهداری می شود.
قیمت فروش پیشنهادی بین و فوشی برای ویولون ویوتام شگفتی بسیاری را در بازار سازهای قدیمی به همراه داشته است.
قیمت بی سابقه قبلی برای یک ویولون گوارنری دیگر، ویولون کوچانسکی (Kochanski)، بود که نصف این قیمت در اکتبر سال قبل بود.
بسیاری از منتقدان انتظار دارند که ویولون ویوتام به موزه یا مؤسسه نگهداری ساز یا هر مؤسسه کلکسیونی دیگری برود زیرا در زمانی به سر می بریم که یک شخص یا نوازنده دیگر قدرت خرید و نگهداری یک ویولون گوارنری را ندارد. فوشی می گوید افراد زیادی از سراسر دنیا علاقه خود را به داشتن چنین سازی ابراز کرده اند.
یکی از تنها کلکسیون های ویولون که هنوز در مالکیت یک شخص است کلکسیون دیوید فالتون (David Fulton) است. او یکی از غول های بازنشسته مایکروسافت در سیاتل است. همانطور که این مسئله درباره هنرهای زیبا نیز صادق است، نقدینگی مورد نیاز از شرق تأمین می شود.
بزرگترین کلکسیون های شناخته شده اکنون در موزه چی می (Chi Mei) در تاینان ِ تایوان و مؤسسه ژاپن در توکیو واقع هستند که هر دوی آنها از مکان های احتمالی برای نگهداری ویولون های گوارنری ویوتام می باشند.
توضیح: این مقاله در ۶ و ۷ جولای ۲۰۱۰ اینگونه اصلاح شد که ویولون گوارنری ویوتام گران ترین ساز دنیا نشد و بر خلاف آنچه در سرخط خبرها آمد این ساز نه برای مزایده بلکه برای فروش گذاشته شده بود.
سایت شما فوق العده است!
تعداد کمتر تعداد سازهای گوارنری نسبت به استراد امکان بازی بیشتری در بالاتر بردن قیمت را به دلالان ویولن می دهد و این نکته ایست که در چند سال اخیر دلالان بیشتر متوجه آن شده اند.
تعابیری نظیر شکلات مقوی، بستنی وانیلی و غیره نیز تنها برای فریب ناآگاهان و افراد عادی بی اطلاع در این حوزه است چون هر یک از سازهای به جا مانده از استراد یا گوارنری دارای الگو، متریال، توان و تمبر صدایی متفاوت از دیگری هستند و در مورد یک جامعه آماری از سازهایی با مشخصات فنی کاملا متفاوت نمی توان به این شکل حکمی صادر نمود چه رسد به آنکه حکمی کلی در رابطه با تمامی سازهای ساخته شده گوارنری نسبت به استراد بدهیم، خبر سازی های جهت دار همواره با آنچه در واقعیت می گذرد متفاوت است.
merci ali bud
با سلام و عرض ادب به نظر بنده هر دو سازنده چه گوارنری و چه استرادیواریوس از بهترین برند های سازنده های دقیق و اصولی ویولن دست ساز و هر کدام از ویولن های انها به طور خواص منحصربفرد می باشند و هر کسی برای شخص خود یک انتخاب متفاوت ممکن است داشته باشد منضورم فقط این نبود که هیچ کدام از ویولن ها بهتر یا زیباتر نیست فقط قصد بنده این بود که در دوران ما نزدیک به شاید بیست هزار یا بیشتر یا کمتر ویولن های دست ساز و ویولن ساز در دنیا داشته باشیم ولی بخواهیم این دو نفر یا دو هنرمند منحصربفرد حتی در دوره ما میباشند یعنی تا به امروز کسی روی این دو هنرمند منحصربفرد ویولن ساز نتوانسته ویولن های دست ساز با این صدا و رنگ های منحصربفرد ی بسازه ممنون از نظرهای خوبتون